มันเกิดจากการที่เราเข้าใจผิด ว่าถ้าเราปฏิบัติถูกต้อง ปฏิบัติก้าวหน้า มันจะต้อง โปร่ง โล่ง เบาสบาย มันจะต้องว่าง มันจะต้องมีความสุข ทุกข์ไม่มี พอเราหมายตั้งเป้าหมายปุ๊บ ! มันก็จะมโนไว้เลย มโนสภาวะอาการเหล่านั้นไว้แล้วก็เอามา “ยึดถือ” ขันธ์ห้าเป็น “ตัวเรา” แล้วก็เอา “ตัวเรา” มุ่งไป สุดท้ายทั้งที่หมายไว้ก็เป็นปรุงแต่ง “มโน” สร้างเป้าหมายไว้ แล้วก็มโนมาปรุงแต่งเป็น “ตัวเรา” ไว้ แล้วก็ระหว่างที่พยายามที่จะเอา “ตัวเรา” เดินทางไปสู่มโนนั้นให้ได้ที่เราปรุงแต่งไว้ ก็เป็นปรุงแต่งอีก มันเลยปรุงแต่งสามชั้นเลย คือ ... ปรุงแต่งเป้าหมายไว้และก็ปรุงแต่งเป็นตัวเป็นตนไว้แล้วก็ระหว่างเดินทางระหว่างการปฏิบัติ ก็ปรุงแต่ง เอา “ตัวเรา” มุ่งไปข้างหน้า ที่จะไปเอาสิ่งที่เรายึดหมายไว้ มันเลยกลายเป็นปรุงแต่งสามชั้น มันเลยยาก พอเวลาชี้เข้าไป จี้เข้าไป เลยมองไม่เห็น เพราะว่ามันปรุงแต่งซ้อนทับอยู่สามชั้น ซ้อนทับธรรมชาติอยู่สามชั้น แต่ที่พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลาย พระองค์บรรลุพระนิพพาน คือ มันทำลายความปรุงแต่งความหลงปรุงแต่งนี้หมดเลย คือ ไอ้ที่มโนไว้ท่านก็เห็นว่ามันเป็น “ปรุงแต่ง” ที่ไปยึดถือว่าเป็น “เรา” เป็นตัวเรา เป็นตัวตนของเราในขันธ์ห้า เนี่ยก็เห็นว่ามันเป็น “ปรุงแต่ง” แล้วก็ระหว่างเดินทางที่พยายาม ๆ พยายามที่จะเอาตัวเราไปเอาที่ปรุงแต่งให้ได้ ให้ถึง ให้เป็น ... ก็เป็น “ปรุงแต่ง” ก็หนีความปรุงแต่งในสามอย่างนี้ ทุกปัจจุบันขณะ แล้วก็พอเห็นเป็นความปรุงแต่ง ปุ๊บ! ก็พ้นเลย ... ก็นิพพาน หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโยโอวาทธรรมจากไฟล์เสียง190318A-4 รู้ต้นจิต18 มีนาคม 2562 ฟังจากยูทูป : https://www.youtube.com/watch?v=RTEMOKlcZ0g
