หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติ เหมือนกับผู้ที่ผ่านความทุกข์ยากลำบากมามาก เหมือนผู้มีประสบการณ์ทางโลกโชกโชน เหมือนจอมยุทธที่ผ่านมือกระบี่มาอย่างโชกโชน มีบาดแผลริ้วรอยเต็มตัว เต็มหัวใจ บาดแผลแห่งความทุกข์ยากลำบาก เขาเรียกว่าผู้ที่ผ่านประสบการณ์ ผ่านความทุกข์ยากลำบากมาอย่างโชกโชน มันเลยมองดูอะไรได้กว้างขวางกว่ากัน มองโลก มองคนทั้งหลาย เห็นความเป็นจริง

คล้าย ๆ คนที่มันผ่านความทุกข์ยากลำบากมามาก ผ่านความหนาว ร้อน เย็น ผ่านความบีบคั้น เมื่อมันผ่านมาได้ มันก็เป็น “บารมี” กลายเป็นผู้มีบารมี เป็นเหมือนกับผู้ที่ช่ำชอง ผู้ที่โชกโชนในโลก มีประสบการณ์อย่างโชกโชน

มันเลยมองเห็นคนอื่นๆ เหมือนเด็กๆ เลย... ดิ้นรน “กูจะเอา... กูจะเอา” มันมองเห็นพวกนี้เหมือนเด็กๆ มันจะมองด้วยความเมตตาสงสาร

ตอนที่คนมันไม่เห็นตัวเอง ไม่รู้จักตัวเอง มันไม่ได้ผ่านโลกมามาก เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ โวยวาย ตีโพยตีพาย กูจะเอา...กูจะเอา แล้วก็มองไม่เห็นตัวเอง

แต่คนมันผ่านความทุกข์ยากลำบากแล้ว ผ่านมาจนถึงวันนี้ เรามามองเห็นคนอื่น เหมือนคนที่ผ่านมาโชกโชนแล้วมามองเห็นเด็กๆ

เรื่องไม่ได้ฉันข้าว เรื่องเล็กเลย ได้ข้าว ไม่ได้ข้าว 3 วัน 4 วัน 5 วันเรื่องเล็กมากสำหรับเรา อดหลับอดนอน ไม่นอน นั่งหลับอยู่ 2-3 เดือนไม่เคยหลับหลังแตะพื้นกระดาน ไม่เคยนอนเลย อดหลับอดนอน เราผ่านความทุกข์ยาก ความลำบากมา

อย่างว่าแต่ละคนไม่มีครอบครัว ไม่มีอะไร แล้วก็ไม่ได้ผ่านความทุกข์ยากลำบากมา มันเลย... “กูจะเอา กูจะเอา” แต่ละคนกระโดดโลดเต้น

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
190310A-2 สิ้นความปรารถนา ตอน 2
10 มีนาคม 2562

ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/JTwuTDyt2IQ

ฟังจากระบบซาวด์คลาวด์ :
https://soundcloud.com/luangtanarongsak/190310a-2-2

ดาวน์โหลด (คอมพิวเตอร์) :
http://bit.ly/2u8j2Kf