หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ค่อย ๆ เซาะไป พิจารณาไป เดี๋ยวมันก็กระโดดขึ้นมาเต้น “กูจะเอา” อีกละ ทุกข์แทบตาย เดี๋ยวก็กระโดดขึ้นมาอีกละ “กูจะเอา” มันบ้าเป็นพัก ๆ มันหายเป็นพัก ๆ ค่อย ๆ เห็นหน้าตามันชัด ๆ ไอ้นี่มันคือผู้ร้ายตัวจริงนี่หว่า นี่มันคือคนร้ายตัวจริง มันจับผิดตัวมามากเลย

คือเรามุ่งแต่จะไปเอาแต่ “นิพพาน” แต่ผู้ร้ายตัวจริงมันคือไอ้ “ตัวกู” ที่จะไปเอานิพพาน ถ้าฆ่าไอ้คนร้ายตัวจริงได้เท่านั้นแหละ ความทุกข์ทั้งมวลในโลกนี้และโลกหน้าทั้งหมดมันดับหมดเลย อวิชชาตัวเดียว

“สังเกต” ไม่ใช่ไปนั่งพิจารณาอะไร สังเกตเอา อยู่ดี ๆ มันก็ดีของมันอยู่แล้ว แล้วมันก็หาเรื่องทุกข์... “กูจะเอา” ขึ้นมาอีกละ อยู่ดี ๆ นั่งเฉย ๆ มันก็ไม่ทุกข์อะไรหรอก ก็ไม่ได้ส่งจิตออกนอกไปไหน แล้วอยู่ดี ๆ ก็ “กูจะเอา” ขึ้นมาดิ้นขลุก ๆ ๆ มันเป็นบ้าขึ้นมาเป็นพัก ๆ

เราไม่มีความฟุ้งซ่านเลย มีแต่ “กูจะเอานิพพาน” อย่างเดียว เรามีแต่สังเกตพิจารณาว่า...
ทำไมจึงยังไม่พ้นทุกข์?
ทำผิดตรงไหน?
ทำไมไม่พ้นทุกข์ตรงไหน?

ไปถามใครก็ไม่มีใครบอก ท่านบอกต้องพิจารณาเอา... ต้องพิจารณาเอาเองทั้งนั้นแหละ ไม่มีใครช่วยใครได้หรอก ท่านก็พูดกันอย่างนี้

พิจารณาไม่ใช่คิดเอานะ!!! เรา “สังเกต” เอาว่ามันทุกข์ตรงไหน? ทำไมยังทุกข์อยู่? เราทุกข์กับอะไร?

ก็พิจารณาว่า... เราไม่ทุกข์อะไรเลย... คิดถึงเมียก็ไม่เคยคิดถึง คิดถึงลูกก็ไม่เคยคิดถึง สมบัติพัสถาน บ้านช่อง ตำแหน่ง ลาภยศ อยากจะสึกกลับไป.... ไม่เอาล่ะ ยกให้เค้าไปหมดละ ไม่มีอะไรเหลือ ไม่ได้สนใจเลย เรื่องของสมบัตินอกกายไม่ได้สนใจเลย

ร่างกายมันจะเป็น จะเจ็บ จะป่วย จะตาย ไม่ได้สนใจ อาหารการกินจะได้กิน หรือจะได้นอนหรือไม่ได้นอน ไม่ได้สนใจเลย แล้วมันทุกข์ตรงไหน?

อาการของใจก็ไม่ทุกข์กับมัน ไม่ทุกข์กับอะไรนอกตัวเราเอง ก็ค่อย ๆ พิจารณาไป ไม่ทุกข์กับร่างกายที่มันจะแก่ จะเจ็บ จะตาย ไม่เคยคิดถึงลูกถึงเมีย ไม่เคยคิดถึงสมบัติ ไม่เคยคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาอดีตกลับมาเลย ไม่เคยคิดถึง

เอ๊ะ!!!... ทำไมข้างนอกก็ไม่ทุกข์กับอะไร ข้างในร่างกายก็ไม่ทุกข์กับอะไร จิตใจก็ไม่ทุกข์กับอะไร แต่ “กูทุกข์จริง ๆ” กูทุกข์อะไรเนี่ย? มันทำไมจึงทุกข์?

ก็เราไปนึก... เวลาเราไปถามใคร ทุกคำถามแรกที่เราไปถามพ่อแม่ครูบาอาจารย์แต่ละท่าน เราไปเจอพ่อแม่ครูบาอาจารย์แต่ละท่าน เราถาม.... “ผมอยากได้นิพพาน” ผมอยากได้นิพพาน... ช่วยชี้ให้ผมหน่อย อะไรเป็นอวิชชาทำให้ผมไม่บรรลุนิพพาน?

แล้วเวลาที่ทุกข์... ทุกวันนี้เราทุกข์กับอะไร? ทุกข์เพราะว่าไม่ได้นิพพาน อยากได้นิพพาน

ทีนี้เซาะเลย... พิจารณาเลยว่า อาการที่มันอยากได้นิพพาน มันมีลักษณะยังไง รู้แล้วว่า... ไอ้โจรตัวใหญ่คือตัวนี้คือ...

“กูอยากได้นิพพาน”
“กูอยากบรรลุนิพพาน”
“กูอยากทำลายอวิชชา”

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
190310A-2 สิ้นความปรารถนา ตอน 2
10 มีนาคม 2562

ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/JTwuTDyt2IQ

ฟังจากระบบซาวด์คลาวด์ :
https://soundcloud.com/luangtanarongsak/190310a-2-2

ดาวน์โหลด (คอมพิวเตอร์) :
http://bit.ly/2u8j2Kf