ต้องไม่หลงสังขารและไม่ยึดถือวิสังขาร - หลงว่าตัวเราเป็นผู้รู้ ผู้เห็น ผู้เข้าใจ - แอบปรารถนาว่ามี “ตัวเรา” จะพ้นทุกข์ - ทั้งหมดนี้หลงเป็น “สังขารปรุงแต่ง” - เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา หากไม่รู้เท่าทัน จะหลงเป็นสังขาร คือหลงเอาสังขารเป็นเรา ตัวเรา หรือ ของเรามันจะเป็น “อวิชชา”ต้องไม่หลงสังขารไม่ยึดถือสังขารไม่สังขาร หรือ เป็นวิสังขารจึงจะเป็น “ธรรมแท้” ที่ไม่เกิดไม่ตาย“พ้นจากทุกข์” หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโยโอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา1 ธันวาคม 2561
