สุญญตาแท้ ๆ ก็คือใจของเราเองนั่นแหละ สุญญตาแท้ ๆ ก็คือใจของเรานั่นแหละ
แต่เรากลับจะเอาใจของเราเนี่ยไปหาอะไร จะเอาใจของเราไปเอาอะไร เรากลับเอาใจเราไปหาพระนิพพาน กลับเอาใจของเราจะไปเอานิพพาน แต่แท้ ๆ มันก็คือใจของเรานี่เอง
เราเอาใจของเราไปรังเกียจสิ่งที่เราไม่ถูกใจไม่พอใจ เพราะเราจะไปเอาอย่างอื่นซึ่งเราคิดว่ามันมีความสุขยิ่งกว่า สิ่งนี้มันไม่ใช่ความสุข เรารังเกียจสิ่งที่ไม่ถูกใจ ไม่พอใจ ที่มันคับแค้นใจ ที่มันอึดอัดคับข้อง เราจะเอาความสบาย เราจะไปเอาความสงบ ไปเอาความว่าง ไปเอาความเบา ไปเอาความโปร่งโล่งเบาสบาย
แต่ "ใจ" ไม่เป็นอย่างงั้นเลย ใจไม่มีทั้งความโปร่งโล่งเบาสบาย ไม่มีทั้งความสุข ไม่มีทั้งความทุกข์ ไม่มีทั้งความแน่นอึดอัด ไม่มีทั้งความทึบ ไม่มีทั้งโปร่งโล่งเบาสบาย
ใจเป็นสภาพรู้อย่างเดียว มีสภาพรู้อย่างเดียว
"ตัวตน" ของใจ... ไม่มี
เป็นสูญไง เป็น "สูญ" เพราะว่าตัวตนของมันไม่มี ไม่ใช่มีเลขศูนย์ คือสูญคือตัวตนของมันไม่มี มันไม่ใช่ทั้งสุขและไม่ใช่ทั้งทุกข์
ใจมันมีสภาพที่มันไปเอาอะไรไม่ได้ และมันจะไปรังเกียจอะไรก็ไม่ได้ จะไปผลักไสอะไรก็ไม่ได้ จะไปเอาอะไรก็ไม่ได้ ใจไม่มีสภาพที่ไปดิ้นรนผลักไสทุกข์ ไปเกลียดทุกข์ ใจไม่มีสภาพที่จะไปรักสุขได้
เพราะมันเป็นความไม่มีตัวตนเลย ไม่ใช่เลขศูนย์ แต่เปรียบเทียบว่ามันเปรียบเหมือนศูนย์
จะไปเอาอะไรมันก็เป็น บวก ๆ ๆ ขึ้นไปไม่ใช่ศูนย์
ไปรังเกียจอะไรดิ้นรนผลักไสอะไร มันก็เป็น ลบ ๆ ๆ มากขึ้นไป ไม่ใช่ศูนย์
ท่านจึงเรียก "สูญ" นั้นว่า "สุญญตา" เพราะไม่มีตัวตนไม่มีอะไรเลย ไม่เอาอะไรเลย ไม่คิดจะไปเอาอะไรเลย และไม่ดิ้นรนผลักไสอะไรเลย
เพราะ "ใจ" ของตัวเองนั่นแหละ
ผู้ใดพบใจ... ผู้นั้นพบธรรม
ผู้ใดถึงใจ... ผู้นั้นถึง "พระนิพพาน"
ใจของตัวเองนั่นแหละ แต่เราพลาดถนัดที่จะเอาใจไปหา "นิพพานนอกใจ"
จึงเขียนไว้ที่หน้าปก (หนังสือ "จบที่ใจ")
หลายคนดิ้นรนแสวงหาหนทางไม่มีที่สิ้นสุด แต่บางคนน้อยคนนัก ที่สิ้นสุดเพราะหยุดแสวงหา คือ จบที่ใจของตัวเอง
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
170313B สุญญตาแท้คือใจ
13 มีนาคม 2560
ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/hPos54oZ1aU
