ผู้ถาม : จากการปฏิบัติตามคำสอนของหลวงตาของข้าพเจ้า ทำให้ได้รู้ว่าตัวเรามีความคิดตลอดเวลา เพราะขันธ์ห้าถูกกระทบและรับรู้ตลอดเวลา และความคิดนั้นจะส่งให้เกิดอารมณ์ทั้งดีและไม่ดีตามปัจจัยที่มากระทบ เวลาตามไม่ทันแล้วยึดเอาอารมณ์และความคิดนั้นเป็นตัวเรา ก็จะเกิดความรู้สึกจมอยู่กับความคิดและอารมณ์นั้น แต่พอมีสติรู้ตัวแค่รับรู้ความคิดและอารมณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ยึดว่าเป็นตัวเรา แค่ดูเฉยๆ จะเกิดอะไรก็เกิดไป พบว่าอารมณ์ยังมีอยู่ ความคิดยังมีอยู่แต่ไม่มีคนรับ และข้าพเจ้าพบว่าถ้าไปเพ่งความคิดมากๆ จะเกิดอาการตื้อๆ ไม่เห็นความคิด ต้องรับรู้อย่างธรรมชาติจริงๆ หลวงตา : ให้เห็นว่าผู้เพ่งความคิดก็เป็นความคิด หรือจิตปรุงแต่ง อย่าหลงยึดถือว่าเป็นเรา เป็นตัวเรา หรือเป็นตัวตนของเรา ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2560
