ผู้ถาม : กราบขอขมาหลวงตาอีกครั้งเจ้าค่ะ ศิษย์หลุดจากตรงนั้น ก็มาติดตรงนี้อีก จะเพียรให้มากขึ้นอีกค่ะ หลวงตา : ยิ่งดิ้นก็ยิ่งติด ยิ่งเพียรยิ่งหวังก็ยิ่งติด หยุดดิ้น ก็จบ ผู้ถาม : หนูจะเลิกปฏิบัติอะไรแล้วค่ะ เลิกคิด เลิกหวัง รู้สึกว่าทำอะไรก็ผิดหมดเลย เอาแค่รู้ตามจริง ก็เพียงพอ หลวงตา : อย่าทำ อย่าเลิก ผู้ถาม : คำนี้ ... เลย ...โดนใจมากค่ะ .. . อย่าทำ อย่าเลิก ที่ผ่านมามีแต่ทำ กับ เลิกทำ กราบขอบพระคุณหลวงตาอย่างสูงเจ้าค่ะ ผู้ถาม 2 : กราบนมัสการครับหลวงตา "หยุดทำ หยุดเลิก" จริง ๆ แล้วก็คือ ไม่พัก ไม่เพียร นั่นเอง หรือ (…วาง...) นั่นเอง กราบสาธุ ครับหลวงตา หลวงตา : สาธุเช่นนั้นเอง สิ้นยึดถือสิ่งใดหรือคนใดในอดีต สิ้นยึดถือสิ่งใดหรือคนใดในขณะปัจจุบัน สิ้นยึดถือสิ่งใดที่คาดหมายไว้ในอนาคต แม้แต่ความสงบ ความสุข นิพพาน ถึงแม้สิ่งนั้นหรือคนนั้นมีอยู่ แต่ไม่หลงปรุงแต่งเอามาหลงยึดถือไว้ในใจ เพียงแค่รับรู้รับทราบตามความเป็นจริงทุกขณะปัจจุบัน มีแต่การรู้ การเห็น แต่ไม่มีผู้รู้ ผู้เห็นๆ เรียกว่า "วาง...วาง....วาง..." วางหมดแล้วก็สิ้น อวิชชา ตัณหา อุปาทาน ภพ...ชาติ....พ้นทุกข์ (นิพพาน) ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 2560
