ผู้ถาม : กราบนมัสการค่ะหลวงตา หนูเอาความหายโง่มาส่งค่ะ ไม่เห็นความอยากนิพพาน เลยหลงเป็นสังขาร แล้วที่ไม่เห็นเพราะความอยากนิพพานยังคาอยู่ค่ะ
เมื่อเห็นแล้ว รู้เท่าทันแล้ว ตัณหาก็หายไป อวิชชาก็หายไป ก็ไม่หลงสังขารเพราะไม่ได้จะต้องไปเอาอะไร หรือทำอะไรเพื่ออะไร
ทุกอย่างก็เป็นอย่างที่มันเป็นจริง ๆ ค่ะ
เข้าใจสัจธรรมแล้วก็ไม่ต้องไปอยากนิพพานอะไรค่ะ กราบขอบพระคุณหลวงตาค่ะ
หลวงตา : สาธุ “ไม่พัก ไม่เพียร จึงข้ามทะเลทุกข์ได้”
ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณค่ะหลวงตา
เปลี่ยนความหลงผิดจาก ทั้งพักทั้งเพียร เป็น “ไม่พักไม่เพียร” ค่ะ หลวงตาจะได้ไม่ต้องเพลียกับหนูอีกค่ะ น้อมรับธรรมค่ะหลวงตา
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 28 มกราคม 2565
