ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณในธรรมของหลวงตามหาบัวค่ะ
มาช่วยเลยค่ะ หนูมีอาการหนาวเย็นทั่วร่างกาย เย็นมากค่ะ ตอน 3 ทุ่มได้ค่ะ พอใกล้เที่ยงคืน ไข้ขึ้น 38.7 ค่ะ ปวดหัวและกระบอกตามากๆ เต้นตุ๊บๆ ทานยาลดไข้ค่ะ
แล้วเปิดไฟล์อธิษฐานจิตหลวงตา แล้วว่าตามวนไปวนมาเลยค่ะ เหงื่อแตกออกมาเป็นเม็ดๆ เลยค่ะ เหมือนไอร้อนออกมาจากร่างกาย นอนภาวนาไปค่ะ หลับๆ ตื่นๆ ด้วยไข้ค่ะ
ตีห้าครึ่งไข้เริ่มลงค่ะ 37.5 ค่ะ ฟังธรรมต่อค่ะ พอดีหลวงตาส่งไฟล์หลวงตามหาบัวมาให้ เลยได้ฟังตอนสายๆ ค่ะ
หนูจำไม่ได้นะคะว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างค่ะ บางช่วงจะเห็นจิตปรุงแต่ง เห็นว่ามีผู้เข้าไปรู้อาการทางกาย เห็นกายกับจิตแยกกันคนละส่วน เห็นการเกิดดับของจิตแต่ละดวงที่รวดเร็วมาก (จิตจึงเป็นทุกข์ เป็นความไม่เที่ยงเพราะเปลี่ยนไปตามเหตุปัจจัย ไม่ใช่เรา เพราะเราไม่สามารถบังคับความคิด และการปรุงแต่งได้)
ตรงนี้คือ จิตอวิชชาที่หลวงตามหาบัวสอนใช่ไหมค่ะ มีเราที่ยังเข้าไปรู้ไปเห็นทั้งอาการและความว่าง สังขาร คงเป็นสังขาร แต่จิตที่รู้เท่าทันในขณะนั้น ว่าเป็นแค่สังขาร ก็เป็นวิชชาไหมค่ะ ดังนั้นในภาคปฏิบัติก็คือ ที่หลวงตาสอน
***** มีเพียงกรณีเดียวเท่านั้น จะต้องไม่หลง “สังขาร” คือ ความคิดปรุงแต่ง หลงยึดมั่นว่าเป็นอัตตาตัวตน เป็นเรา เป็นตัวเรา เป็นของเรา เสียเท่านั้น
“ใจ” ก็จะเป็นธรรมชาติเดิมที่ไม่มีความปรากฏ ไม่เกิดดับ ไม่ปรุงแต่ง จึงเป็นความสงบโดยธรรมชาติของเขาเอง มีชื่อสมมติว่า “นิพพาน”
กราบหลวงตาชี้แนะด้วยค่ะ
หลวงตา : เมื่อสิ้นหลงคิดปรุงแต่งยึดมั่นเป็นอัตตาตัวตนแล้ว ก็จะไม่หลงมีอัตตาตัวตนไปยึดสังขาร เช่น สามี ภรรยา ลูก หลาน พ่อ แม่ ญาติ สมบัติ รูป นาม อาการของขันธ์ห้า ซึ่งเป็นเวทนาขันธ์ เช่น ความรู้สึกเป็นสุข เป็นทุกข์ เป็นกลางๆ ความว่าง หรือ จิตตสังขาร หรือ หลงยึดมั่นจิตเดิมแท้ (ผู้รู้) ว่าเป็นตัวเรา เป็นของเรา จึงไม่มีผู้ทุกข์ ซึ่งความไม่มีผู้ทุกข์ ภาษาสมมติเรียกว่า “นิพพาน”
ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะหลวงตา แจ่มแจ้ง และอัศจรรย์นัก นี่มันธรรมะอะไรเจ้าคะ ทำไมมันถึงมีพลังงานอยู่ในข้อความด้วย
พอถึงคำว่า “พ้นรู้” เหมือนมันวืด ลมพัดอย่างแรงเข้ามาจากภายนอกสู่ภายใน และเมื่ออ่านต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่คิดจะทำความเข้าใจใดๆ ทั้งสิ้น
สรรพสิ่งก็ผ่านเข้ามาไม่หยุดเลย กระแทกน้ำตาไหลได้ โดยมันไม่มีความคิด ไม่มีความรู้ในแบบที่เข้าใจ มีแต่เพียงพลังงานผ่านเข้าออกเท่านั้น และมันมีแต่พลังงานที่ปรากฏ แต่สิ่งที่รู้พลังงานมันไม่ปรากฏเลย
เหนือคำพูดจริงๆ เจ้าค่ะ
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 29 กันยายน 2564