ผู้ถาม : ไม่รู้ว่า เพราะธรรมภายในมันจบเล่มหรือเปล่า
วันนี้เลยพบกับประสบการณ์ของความตายอีกครั้งหนึ่ง (นับเป็นสามครั้งใหญ่แล้วเจ้าค่ะ)
คือ วันนี้มีอาเจียน และท้องเสียหนักมาก น่าจะเป็นจากอาหารเป็นพิษ แล้วธาตุขันธ์ทุกอย่างมันปั่นป่วน รวมถึงความคิดอารมณ์ สังขารที่มันขึ้นมา สารพัดที่ไม่อาจควบคุมได้ แต่รู้ว่ามันปรากฏเช่นนี้ เช่นเดียวกับตอนที่ติดเชื้อจนต้องไปผ่าตัด และผ่านความตายในรอบก่อน
รอบนี้มันสงบ แค่รู้สรรพสิ่งที่เป็นไป ร่างกายก็อ่อนเพลียสุดๆ จนจะไม่ไหวแล้ว แล้วมันก็คิดขึ้นมานิดหนึ่งว่า “ครั้งนี้หรือเปล่านะ”
หมายถึง มันจะเป็นครั้งที่ลูกรู้สึกว่า เมื่อหลับตาลง จะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย มองหน้าแม่ที่กำลังตกใจและพยายามบอกให้ไป รพ.แต่ลูกไม่ยอมไป เพราะอยากจะหลับมากกว่า
ชั่งใจว่าจะบอกแม่ดีไหม ว่าครั้งนี้อาจจะไม่ตื่นแล้ว แต่ภายในมันตอบตัวเองว่า “ช่างเถอะ ก็ต้องตายทุกคน ให้ทุกสิ่งเป็นไปตามนั้น ตายก็ตาย” ลูกรู้ว่ามันสงบและไม่ได้ห่วงใครทั้งนั้น
แล้วมันก็นอน และเมื่อหลับตาลง ก็พบหลวงตาในความตายเจ้าค่ะ เหมือนลูกอยู่ในอวกาศสีดำ ที่เต็มไปด้วยสายรุ้ง แสงและแสงสีต่างๆ เหมือนฟ้าแลบฟ้าผ่า อยู่ตลอดเวลา และองค์หลวงตายืนมองอวกาศนั้นเงียบๆ ท่ามกลางแสงสีที่ฟาดฟันลงมา
ลูกงงๆ เลยถามขึ้นมาว่า “ที่นี่ที่ไหน?” หลวงตาได้เมตตาคำสอนสุดท้ายแก่ลูก บอกว่า “สักแต่ว่ารู้”
แล้วห้วงอวกาศนั่นก็หายไป ปรากฏแต่ธรรมอันเป็นสังขารปรุงแต่ง ไม่มีความคิดเรื่องโลกเลยเจ้าค่ะ มีแต่ธรรมล้วนๆ ซึ่งธรรมเหล่านั้นมันปรากฏมาให้รู้ แล้วก็หายไป รู้แล้วก็หายไปเจ้าค่ะ
แต่เวลาที่มันหายไปแล้วปรากฏใหม่ เหมือนมันเบาลง และค่อยๆ ห่างออกไป และท้ายสุดคือดับสนิทเจ้าค่ะ
แล้วลูกก็ยังได้ตื่น มาในร่างเดิมอยู่เจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ
ตายก่อนตาย…..
ความตายไม่น่ากลัวอย่างที่คิด
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2564
