ผู้ถาม : กราบองค์หลวงเจ้าค่ะ โยมยังเห็นตัวเองที่วุ่นวายไม่เลิก ยังพิจารณาธรรมอยู่ตลอดเวลา แล้วมีบางอย่างผุดขึ้นมา ตอนนี้มีสองประโยคที่โยมเห็นว่ามันพิจารณาอยู่ ในความรู้สึกมันมีความแตกต่างกันอยู่ ระหว่างเห็นตัวเราแต่ไม่คิดไม่ปรารถนา กับเห็นตัวเราที่ไม่คิดไม่ปรารถนา แล้วแต่จะเมตตาเจ้าค่ะ
หลวงตา : ไปหลงยึดถือ “ผู้เห็นตัวเรา” เป็นตัวเรา
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 26 มีนาคม 2562
