หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบหลวงตาเจ้าค่ะ คิดถึง​หลวงตามากเจ้าค่ะ ยังไม่มีโอกาสไปกราบหลวงตาเลยเจ้าค่ะ

มันมีแต่ทุกข์นะเจ้าคะ​ ช่วงก่อนนี้เห็นแต่ตัณหามันดิ้น ๆๆๆๆ ละเอียดบ้าง หยาบบ้าง เบื่อมันบ้าง ไม่เบื่อมันบ้าง ยึดบ้าง ไม่ยึดบ้าง ทุกข์บ้าง ไม่ทุกข์บ้าง

จนได้ฟังไฟล์หลวงตา (ที่หลวงตาให้บีเป็นคนอ่านเอง !!) .. ธรรมของหลวงพ่อลี ประมาณว่า​ จิตมันส่าย​ ไปตามตัณหา ก่อภพน้อยภพใหญ่ .. เพราะเราหลงสังขาร !! ก็ตื่นขึ้นมาที

มันมีทุกกิริยาจิต​ หลงไปได้ทุกอย่าง ..

เดี๋ยวก็หลงเดี๋ยวก็รู้

เดี๋ยวก็ยึดเดี๋ยวก็ไม่ยึด

เดี๋ยวก็โง่​เดี๋ยวก็ฉลาด

เดี๋ยวก็อยากสงบ

เดี๋ยวก็อยากพ้นทุกข์

เดี๋ยวก็เรายังไม่พ้นทุกข์

ฯลฯ

วนไปเวียนมา ปรุงไปเรื่อย

บางทีก็หลงไปเหนื่อย ไปเบื่อ

ทุกอย่างก็เพราะ .. มีเรา เจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณหลวงตาเจ้าค่ะ ซาบซึ้งเจ้าค่ะ

หลวงตา  : ................... เมื่อใจหายโง่ (สิ้นอวิชชา) ....... แล้วจะมีคำพูดใดอีกเล่า !!!

ผู้ถาม : สาธุ เจ้าค่ะ คำพูดตามปกติ ยังคงอยู่ แต่คำพูดที่หายไป คือ คำพูดที่มันออกมาจาก การหาคำตอบในธรรมเจ้าค่ะ

หลวงตาพูดเป็นจริงตามนั้นเลยเจ้าค่ะ เมื่อไม่มีคำถาม มันจึงไม่ต้องมีคำตอบ

เมื่อสิ้นคำถาม สิ้นคำตอบในธรรมทั้งหลาย จึงรู้ว่า ความทุกข์ที่ผ่านมา  คือ การแสวงหาคำตอบในธรรมนั่นเอง

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2562