ผู้ถาม : น้อมกราบนมัสการองค์หลวงตาพ่อแม่ครูอาจารย์ ตอนมีอาการแช่ยาว ซึ่งมีเฉพาะตอนอยู่ใกล้ ๆ รัศมีองค์หลวงตา ที่ปัญจคีรีตอนสงกรานต์ เริ่มแช่ตอนที่ถึงปัญจคีรี และหลังปิดคอร์สเชียงใหม่ มิถุนายนนี้
ตอนแช่จะโง่มาก หลง ๆ ลอย ๆ
เอ๋อ ๆ และอาการต่าง ๆ ตามที่หลวงตารู้เห็น
ตอนแช่จะหาทางออกไม่ได้ แต่พอห่างจากองค์หลวงตา
ก็ออกจากแช่ได้เองเจ้าค่ะ
อยู่กับรู้ รู้ รู้ จะช่วยแก้ได้มั้ยและควรปรับปรุงอย่างไรอีกเจ้าคะ
บางครั้งไม่ชัดเจนระหว่าง รู้ตามธรรมชาติ กับ เอาตัวเองไปรู้
ต่างกันที่มีและไม่มี ตั้งใจ จงใจเจตนา พยายาม เท่านั้น หรือมีอย่างอื่นอีกเจ้าคะ
เข้าใจว่าเอาตัวเองไปรู้ จะหนัก รู้ธรรมขาติไม่มีน้ำหนัก
เข้าใจถูกต้องมั้ยเจ้าคะ น้อมกราบขอความเมตตาชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ
หลวงตาเจ้าขาชะตาชีวิตสามารถเปลี่ยนได้ไหมเจ้าคะ
หลวงตา : “ชะตาชีวิต” เกิดจากกรรมในอดีต
“แก้กรรม” ก็ต้องแก้ที่การคิด การพูด การกระทำในปัจจุบัน
ด้วยการละบาปกรรมชั่วทางกาย วาจา จิต ทั้งการคิด การพูด การกระทำ
เจตนาที่จะล่วงละเมิดศีล ตั้งแต่ศีลห้าเป็นต้นไปไม่มี
รู้เท่าทันจิตคิดปรุงแต่งยึดถือให้จิตเป็นทุกข์ เศร้าหมองในปัจจุบันขณะ
แผ่เมตตาอุทิศบุญกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรและสรรพสัตว์ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง
“พ้นกรรม” ก็เพราะเหตุสิ้นหลงสังขาร พ้นสังขาร
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม 2562
