ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาครับ วันศุกร์ที่ 11 มกราคม 62 เวลา 02.45-04.30 น. กระผมตื่นมาทำความเพียรตามปกติ ฝึกสมถะสมาธิในคราวนี้ตั้งใจไว้ขอนำ "สติมาเป็นอาวุธเข้าต่อสู้กับจิตสังขาร" เมื่อกำหนดดูลมหายใจพร้อมคำภาวนา ก็มีสติรู้ ลมหายใจเข้า-ออกสั้นยาว ลึกละเอียด อ่อนเบาหรือแม้แต่คำภาวนา พร้อมท้าทายจิตสังขารอยู่ภายใน "อยากเกิด-ดับ อยากดูอยากรู้ลมหายใจและคำภาวนาก็อยากไป อยู่กันมาตั้งแต่เกิดเป็นมนุษย์นานมากแล้ว หลอกลวงก่อกิเลสเกิดทุกข์มามากมาย ไม่สนใจอีกแล้ว" ปรากฎว่า จิตรวมเกิดปีติ (ขนลุก) หลายครั้ง พอจิตสงบเงียบแล้ว จึงฝึกวิปัสสนาต่อไป พิจารณาเห็น ผู้ดูผู้รู้ผู้มีสติเกิดดับซ้อนกันมาก ๆ ขึ้น ออกจากสมาธิเวลา 04.30 น. จึงเข้าใจว่า สติ ที่ฝึกดีมีความแหลมคมสามารถรู้เท่าทันจิตสังขาร และเข้าใจว่า ตัวตนนั้นไม่มี มีแต่จิตสังขาร กายสังขาร ที่เคลื่อนไหวก่อกิเลสหลอกลวงเกิดดับอยู่ตลอดเวลา กระผมขอส่งการบ้านครับ
หลวงตา : อย่าลืม นะ “ผู้รู้” ก็เป็นอนัตตา
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 11 มกราคม 2562
