ผู้ถาม : กราบหลวงตา ส่งการบ้านค่ะ มาฟังคลิปปัญญาเพื่อสิ้นอวิชชาอีกครั้ง จึงชัดเจนว่าให้มองเห็นทุกสิ่ง ที่รับรู้ ที่เพ่ง ที่ดู ที่ตามไล่ ที่ไหว ทั้งหลาย ทั้งกายและจิตนั้น ล้วนเป็นสังขารปรุงแต่ง ไม่ต้องยึดถือใด ๆ รับรู้อยู่ แค่นั้น พอ
แม้แต่ตัวที่อยู่เบื้องหลัง ที่นิ่ง ๆ ที่ซ้อนอยู่ คือ วิสังขาร ก็ไม่ต้องไปจ้อง หรือหามันเช่นกัน เพราะสุดท้ายไม่ควรยึดถือใด ๆ ทั้งสิ้น เคยพบสภาวะที่โลกอยู่ห่าง ๆ แม้เกิดอะไร ทำกิริยาก็เป็นไปตามโลก แต่ใจไม่ไหวตามและมีความรู้ตัวทั่วพร้อม น่าจะเป็นสภาวะแบบนั้น ใช่ไหมคะ
มันเกิดขึ้นต่อเนื่องและเห็นชัด เมื่อเราอยู่ในเหตุการณ์ที่ เราไม่ชอบไม่ชัง แต่ต้องอยู่ไปกับโลก เช่น ในงานปาร์ตี้ในงานคอนเสิร์ต
เราจะเหมือนมีลูกบอลครอบใจไว้อีกชั้น แม้จะพูดคุย หัวเราะ เต้นรำ กับเพื่อน ก็เพื่อความปกติของสังคม ไม่ได้ชอบ ไม่ได้เกลียด จะเห็นตัวเองทำกิริยาไป พูดไป แต่ใจ มันนิ่ง ๆ อยู่ ไม่ได้สนุกยินดีอะไร แต่เพื่อน ๆ จะดูไม่ออกเลยค่ะ นึกว่าเราชอบมาก
เป็นอาการแบบนี้ไปเรื่อย ๆ การสิ้นตัวตนและจบที่ใจ จึงจะเกิดขึ้นเอง ใช่ไหมคะ
หลวงตา : สภาวะที่นิ่ง ว่าง เหมือนโลกอยู่ห่างธรรม ธรรมอยู่ห่างโลก ก็ไม่หลงยึดถือ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 9 มกราคม 2562
