ผู้ถาม : กราบหลวงตาเจ้าค่ะ ขอส่งการบ้านค่ะ เช้าจะสวดมนต์นั่งสมาธิ ไม่ได้ดูลมหายใจแล้วค่ะ ดูแต่ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเป็นฉาก ๆ เห็นผู้ดู ฉากนั้นก็เปลี่ยนไป จะเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ค่ะ บางครั้งมันไม่มีอะไร มีแต่ความหนักและมืด ออกไม่ได้ค่ะ สักพักถึงรู้ว่าเพราะความอยากหลุดมันจึงไม่หลุด พอรู้ก็ช่างมัน มันหลุดออกมาเองเลยค่ะ
หลวงตาคะ ความวุ่นวายในจิตมันมีมาก ๆ ไม่รู้จักหมด จึงรู้ว่าธรรมชาติจิตของหนูเองที่เป็นแบบนี้ ลองหันมาคิดพิจารณาอสุภะ ทำไม่ได้ค่ะ จิตมันไม่เอาเลย ลองคิดที่จะแยกส่วนของร่างกายคิดถึงการเน่า ไม่ได้ค่ะจะกลายเป็นเรื่องอื่น วนเวียนแบบนี้เกือบทุกวันค่ะ
หลวงตาคะ ทุกวันนี้ก็พยายามมีสติในชีวิตประจำวันค่ะ แต่ก็ตามไม่ค่อยทันค่ะ คงเป็นเพราะหนูยังมีอวิชชา มีตัวเราอยู่ ยังไม่เห็นจากใจ ยังเป็นแค่สัญญาค่ะ กราบหลวงตาค่ะ
ทุกวันนี้หนูยังติดตามไฟล์เสียงหลวงตาตลอดค่ะ เพียงแต่ไม่กล้ารบกวนส่งการบ้านค่ะ จนได้ฟังไฟล์เสียงอยู่อันนึง ที่หลวงตาบอกว่าพยายามส่งให้คนที่คิดว่าไปได้ แต่ถ้าเค้าไม่ตอบก็ไม่รู้ทำยังไง หนูเลยตัดสินใจส่งมาค่ะ กราบขอบพระคุณองค์หลวงตาเจ้าค่ะ
หลวงตา : ปล่อยทุกอาการ หรือ ทุกสภาวะ ให้มันเป็นอย่างที่มันเป็น ในทุกปัจจุบันขณะ
แต่อย่าไปอยาก หรือ ไม่อยากให้มันเป็นอย่างที่มันเป็น มันจะเป็นกิเลส และ ความทุกข์
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 19 เมษายน 2562
