ผู้ถาม : น้อมกราบหลวงตาด้วยความเคารพบูชายิ่ง หนูยอมรับความทุกข์ได้แล้วค่ะ หนูเห็นข้อความหลวงตาขึ้นในไลน์หลายวันมาแล้ว มีคำในธรรมที่หลวงตาส่งมาในไลน์ ตนเองไม่ช่วยตนเองแล้วใครจะช่วย ไม่มีใครช่วยได้เป็นบทธรรมที่หนูลุกขึ้นมาเดินจงกรมอีกครั้ง ในขณะเดินใจหนูคิดว่าไม่อยากเดิน หนูไม่ต้องการอะไร ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น ความอยากได้ อยากบรรลุ มันทำร้ายสังขารนี้จนสาหัส ไม่อยากได้อะไรอีกแล้วค่ะ หนูปฏิบัติผิดยี่สิบกว่าปี ทำผิดแถมทำร้ายตัวเองโดยไม่รู้ตัว ปัญญาที่จะช่วยเหลือตัวเองไม่มี ไม่ทำอะไร ไม่เอาอะไรอีก หนูพิจารณากายตามคำแนะนำสั่งสอนของหลวงตา เป็นช่วง ๆ พอพิจารณาอาการแน่นอก มันขยายตัวมีกำลัง หนูทำหลายครั้ง จนหนูท้อแท้ ไม่อยากจะทำอะไรอีก ช่วงนี้หนูก็เลยดูสังขารมันเจ็บ มันปวดไปค่ะ ช่างมัน
หลวงตา : อย่าเพ่งจ่อเข้าไปที่ตัวเราเฉย ๆ
ยอมตาย พิจารณาตนเองให้ตายเน่าเปื่อยผุพังเป็นธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ ธาตุอากาศ (ความว่าง) ธาตุรู้ (มีแต่ความรู้ แต่ไม่ปรากฏอะไรเลย)
เพียรถอดร่างกายของตัวเองออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหมือนอะไหล่รถเซียงกงอย่างต่อเนื่อง อย่าให้รู้สึกเป็นตัวตน เป็นเรา เป็นตัวเรา เป็นตัวตนของเรา
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 18 เมษายน 2562
