ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ
หนูกราบขอโอกาสเรียนถามเพื่อตรวจสอบความเห็น ความเข้าใจว่าคลาดเคลื่อนไหมเจ้าค่ะ
รู้เรา = ไม่มีผู้เสวย = ใจรู้สังขารที่เกิดดับเอง โดยที่ใจที่ไม่เกิดไม่ดับก็แทรกซึมอยู่ในสังขารที่เกิดดับนั้นด้วย (หนูเข้าใจว่าน่าจะหมายถึงเอโกธัมโม หรือน้ำไหลนิ่ง)
เรารู้ = มีผู้เสวย = ใจรู้สังขารที่เกิดดับ แต่ไม่ได้ตระหนักรู้ถึงใจที่ไม่เกิดดับในสังขารนั้นเพราะมีอวิชชาในธาตุรู้ยึดสังขารในขณะนั้น เป็นตัวเป็นตน เป็นของของเรา
หนูเห็นแบบนี้สลับไปมาระหว่างเดินจงกรมนะเจ้าคะ หากมีจุดที่ผิดพลาดในความเข้าใจขอหลวงตาโปรดชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ
ปล.หนูมีนิสัยชอบฟังไฟล์เสียงขณะเดินจงกรมน่ะเจ้าค่ะ ควรแก้ไหมเจ้าค่ะ หลวงตา
หลวงตา : รู้เห็นอย่างนั้นแหละ!
ฟังไฟล์เสียงขณะเดินจงกรมไปด้วยก็ได้
แต่เมื่อใดใจต้องการความสงบรู้แจ้ง ก็จะรู้เอง
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2563
