ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาและกราบขอโอกาสหลวงตาเจ้าค่ะ
หนูขอกราบขอบพระคุณหลวงตาที่เมตตาสั่งสอนด้วยความอดทนมาตลอดเจ้าค่ะ ทั้งๆ ที่หนูมีแต่ความเห็นผิด มีแต่ตัวเรา มีมานะ อัตตา มิจฉาทิฏฐิ ความคับแคบ และความโง่ที่สุดรวมไว้ในที่เดียวกัน ไม่เคารพธรรม ไม่ศรัทธาในพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ดื้อและไม่อ่อนน้อมต่อหลวงตา ไม่ยอมกลับตัวกลับใจเสียทีโง่งมงาย
ถ้าเป็นทหารก็เป็นทหารที่โง่แต่ขยัน ที่ควรถูกนำไปฆ่าเจ้าค่ะ ไม่ว่าหลวงตาจะว่าจะสอนอย่างไรก็ดื้อ และคงทำอยู่อย่างเดิม หรือไม่ก็พยายามทำอะไรให้เป็นอะไรต่อไปโดยไม่แก้ไขอย่างจริงจัง จนรู้สึกว่าควรนำไปฆ่าทิ้งจริงๆ เจ้าค่ะ ไม่มีประโยชน์ที่จะเลี้ยงให้ข้าวให้น้ำให้เป็นภาระต่อไปเลยเจ้าค่ะ
สิ่งที่หนูทำได้ในขณะนี้ก็คือ หนูขอน้อมกราบขอขมาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และขอน้อมกราบขอขมาหลวงตาในความผิดความโง่ทั้งหมดเจ้าค่ะ ที่หนูเชื่อผีแทนที่จะเชื่อหลวงตามาตลอดเจ้าค่ะ หนูเสียใจที่หนูเป็นลูกศิษย์ที่ไม่ดีเลยเจ้าค่ะ หนูขอน้อมกราบขอขมาจากใจเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณหลวงตาที่เมตตาหนูมาตลอดเวลาเจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ
ให้อโหสิกรรมทั้งหมด
เมื่อรู้สึกจากใจจริงว่าโง่ นั่นแหละ ขณะจิตนั้นฉลาดแล้ว
ส่วนคนใดว่าตนเองนิพพานถาวรแล้ว หรือเป็นคนฉลาด (หายโง่สิ้นอวิชชา) แต่ยังมีตัวกู ตัวมึง ไม่นิพพาน ผู้นั้นได้ชื่อว่าเป็นคนโง่ โง่ที่สุด
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม 2563
