ผู้ถาม : หลวงตาเจ้าคะ หนูขออนุญาตเขียนเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตัวหนูตอนนี้ให้หลวงตาอ่านนะเจ้าคะ
ความเพียรที่ทำในตอนนี้เหมือนไม่ใช่การปฏิบัติค่ะ มันแทรกซึมอยู่ในทุกขณะของชีวิตประจำวัน จนกลายเป็นอัตโนมัติของเค้าเอง ทุกอย่างเค้าดำเนินไปตามธรรมชาติของเค้าเอง สังขารที่เกิดขึ้นก็เหมือนเดิม เห็นขันธ์เค้าทำงานของเค้า มีทุกอย่างเหมือนเดิม ทั้งความรู้สึก ทั้งอารมณ์ ทั้งความจำความคิด
แต่ที่มันต่างไปจากเดิม คือ มันรู้สึกจืดๆ ค่ะ พอจะดีใจ มันดีใจแป๊บเดียว พออารมณ์อะไรมันจะเกิด มันเกิดแป๊บเดียว เหมือนมันไม่มีผลอะไรกับใจ เพราะมันก็เป็นแค่สังขาร
หรือเป็นเพราะความสิ้นยึดในใจ เลยทำให้เป็นแบบนี้คะ
หลวงตา : รู้เห็นจากใจจริงๆ ในปัจจุบันขณะ ว่ามีแต่สังขารปรุงแต่งเท่านั้นที่เกิดขึ้นมาจากความไม่มีอะไร แล้วดับไปของเขาเองตามธรรมชาติธรรมดา ไม่มีผู้ยึดถือรองรับ
ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณหลวงตาเจ้าค่ะ ต่อให้มันจะเกิดอะไรขึ้น มันก็มีแต่สังขารที่เกิด ต่อให้มันจะเป็นอะไร มันก็มีแต่สังขารที่เป็นไป เพราะธรรมชาติเป็นเช่นนั้นเอง
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2563
