ผู้ถาม : น้อมกราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ
ระหว่างขับรถอยู่คนเดียว อยู่ ๆ สงบเงียบนิ่งขึ้นมาเอง โดยมิได้ดูจิตหรือทำอะไรใด ๆ เลย สงบเงียบนิ่งอยู่สักพักหนึ่ง รู้สึกงงสงสัย ทำไมอยู่ ๆ สงบเงียบนิ่งขึ้นมาเอง สงบเงียบนิ่งจึงหายไป หลวงตาสอนบ่อย ๆ ว่าไม่ต้องสงสัย หรือหาเหตุผล ขอขมาเจ้าค่ะ ดื้อโดยไม่ตั้งใจ
ที่ผ่านมาเกือบทุกครั้งที่ปล่อยวาง มักจะเกิดขึ้นขณะที่ฟังธรรมหลวงตา ส่วนน้อยที่เกิดขึ้นแบบครั้งนี้ ทุกครั้งที่ปล่อยวางเพราะหยุดทำ หยุดกระทำใด ๆ หยุดปรารถนาใด ๆ ทั้งสิ้น หยุดโดยไม่ตั้งใจหยุด จึงวาง โดยไม่ตั้งใจวาง
น้อมกราบกราบกราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ
หลวงตา : ความสงบเงียบของใจ... เป็นธรรมชาติบริสุทธิ์ที่มีอยู่แต่เดิม ไม่เคยเกิดดับ ไม่เคยหายไปไหน เพราะเป็นธรรมชาติไม่ปรุงแต่ง (วิสังขาร) เป็นอมตธาตุ อมตธรรม
ขณะจิตใดในปัจจุบันขณะ ไม่หลงคิด หลงปรุงแต่งยึดถือมาบังใจ ก็พบจิต หรือใจบริสุทธิ์
แต่เมื่อมีอัตตาตัวตนไปให้ค่า ให้ความสำคัญ ยินดี พอใจ สงสัย เพราะเกิดความหลงยึดถือใจที่เงียบสงบเย็น ในขณะนั้น อวิชชา อัตตา กิเลส ตัณหา จึงมาบังใจ เหมือนกับเมฆมาบังพระอาทิตย์ หรือพระจันทร์วันเพ็ญ
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2563
