ผู้ถาม : กราบเรียนหลวงตา โลกนี้มันประหลาดขึ้นทุกวันเลยเจ้าค่ะ ทำไมเวลามันผ่านไปแบบไม่มีเวลาก็ไม่รู้ ถ้าไม่ดูนาฬิกาจะไม่รู้เลยว่านี่ผ่านไปเท่าใดแล้ว เหมือนไม่มีสิ่งที่เป็น "เวลา" อยู่บนโลกแล้ว ยังไงอย่างนั้นเลยเจ้าค่ะ แล้วความรู้สึกถึงสิ่งที่ต้องทำมันก็หายไปด้วย มันไม่ใช่แค่รับรู้ว่ามีสิ่งนั้นแต่อยู่นอก ๆ นะเจ้าคะ
อันนี้ คือ มันหายไปหมดเลย และความรู้สึกที่มีความสัมพันธ์กับทุกสิ่งก็หายไปด้วย
ขนาดมีคนไข้ ที่สนิทระดับที่บอกแม่เขาว่า เราคงเสียใจถ้าเขาตาย นี่แม่เขาโทรมาว่าเขาตายแล้ว เราได้แต่บอกว่า "เสียใจด้วยนะ" แต่มันอึ้งไปเพราะในความรู้สึก "มันไม่ได้เสียใจเลย" เจ้าค่ะ อันนี้แปลกมากเจ้าค่ะ ความรู้สึก สุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ มันหายไปจริง ๆ แบบไม่ต้องพิจารณาหาเหตุผลใด ๆ
เรื่องโลกที่ไม่มีเวลานั้น ต้องตั้งใจ "ส่งออก" ไปคิดถึงเวลา หรือส่งออกไปในเรื่องราว สิ่งทั้งหลายมันจึงมีขึ้นมา เหมือนอยู่ในโลกตามปกติชั่วคราว เลยจะสอบถามหลวงตาว่านี่ใช่สิ่งปกติไหมเจ้าคะ
ถ้ามันไม่มีอะไรผิดปกติ คงต้องปรับตัวกับโลกสมมติใหม่เจ้าค่ะ พอดีกับที่เป็นช่วงกักตัว 1 สัปดาห์ เพราะไปอยู่กับคนอื่น ๆ แบบนี้ มันก็แปลก ๆ ไม่รู้จะอยู่ยังไงเจ้าค่ะ
หลวงตา : มันเป็นธรรมดา
เกิด แล้ว ตาย
พบ แล้ว พลัดพราก
ไม่มี แล้ว มี
มี แล้ว ไม่มี....
***** ไม่มี… มี *****
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 8 เมษายน 2563
