ผู้ถาม : กราบขออนุญาตแชร์ความรู้นะเจ้าคะหลวงตา เผื่อมีประโยชน์ค่ะ
คนเรา มัวแต่หลงเดินหา ในสิ่งที่ "ไม่มี" จึงไม่เจอ >> ลองหยุดหา แล้วมองรอบ ๆ.... แล้วจะเห็น.... เจ้าค่ะ
หลวงตา : รู้แจ้งแก่ใจ หรือ รู้จากใจ หรือ ใจที่เป็นวิสังขาร รู้ว่า “ผู้หา.... ผู้มองรอบ ๆ.... ผู้เห็น.... ผู้....
ทุกปัจจุบันขณะ เป็นสังขารปรุงแต่ง ไม่ใช่เป็นตัวตนคงที่ เป็นเรา เป็นตัวเรา เป็นของเรา จึงไม่หลงยึดถือ
***** รู้ทุกอย่าง ไม่ยึดถืออะไรเลย (ไม่ยึดถือสิ่งที่รู้ ไม่ยึดถือว่าเราเป็นผู้รู้ ไม่ยึดถือว่าเราไม่ยึดถือ หรือเราสิ้นยึดถือแล้ว) ก็ “นิพพาน”
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 22 มีนาคม 2563
