ผู้ถาม : เรียนหลวงตาครับ ตอนนี้ตี 4 กว่า ๆ ผมกล่าวคำถอนทุกอย่าง อยู่ ๆ น้ำตาไหลพรากออกมา ร้องไห้เหมือนใจมันเสียดายอะไรสักอย่างครับ แม้กระทั้งตอนนี้ที่พิมพ์ไลน์หาหลวงตาก็เช่นกันครับ น้ำตาไหลร้องไห้หนักมากกว่าเดิมครับ ผมไม่รู้จะทำยังไง ได้รู้ว่ามันร้องไห้ก็เท่านั้นครับที่ทำได้ตอนนี้ ขอกราบเรียนหลวงตาเท่านี้ครับ ขอขอบพระคุณมาก ๆ ครับ ที่หลวงตาได้เมตตาสรรพสัตว์ให้เห็นแจ้งในธรรม สาธุ ๆ
หลวงตา : ถอนให้ขาด ... ๆๆๆๆๆ นะ มันอาลัยภพชาติ ... อาลัยโลก ...
โลก คือ ทุกอย่างที่เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส สัมผัส รับรู้ทางใจ และสำคัญที่สุด คือ ตัวเราอาลัยตัวเรา อาลัยคนที่รัก สิ่งที่รัก ... กลัวตาย กลัวจะไม่ได้กลับมาเกิด มาเสพโลกอีก ...
โลกนี่แหละ...มันขวางธรรม สิ้นโลก......เป็นธรรม..ทันที
แต่ถ้ายึดธรรมหรือนิพพาน ... ก็เอาตัวเราไปยึดธรรมหรือนิพพาน หรือ
จะเอาธรรม เอานิพพานมาให้ตัวเรา ... ก็มีผลประโยชน์เพื่อตัวเรา จึงยังหลงโลกอยู่ ... ย่อมไม่อาจพบธรรมหรือนิพพานได้ ดังนั้น ธรรมหรือนิพพานจึงไม่ต้องมีความทะยานอยากดิ้นรนแสวงหา
เพียงสิ้นอาลัยโลก ... แค่นี้ !!!!.. (อนาลโย หรือ ขีณาลโย)
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 2560
