ผู้ถาม : กราบนมัสการครับหลวงตา วันนี้รู้สึกเบิกบานเป็นพิเศษ เพราะเข้าใจแล้วว่า การหลงสังขารเป็นอย่างไร และการเป็นวิสังขารเป็นอย่างไร (รู้)
เบิกบาน ก็ รู้
สงบ ก็ รู้ ไม่สงบ ก็ รู้
ดีใจ ก็ รู้ เสียใจ ก็ รู้
งง ก็ รู้ เข้าใจ ก็ รู้
ทำอะไร ก็ รู้ คิดอะไร ก็ รู้
สรุปอาการทุกอาการที่เกิดขึ้น (เมื่อมีเหตุให้เกิด มันก็เกิด หมดเหตุ มันก็ดับไปเป็นธรรมดา) และสังเกตไปก็จะเห็นว่ามันเกิดขึ้นมาจากไม่มีแล้วมีแล้วก็ไม่มี อาการของสังขารก็เกิดและดับไปเรื่อย ๆ ไม่มีวันจบ จนกว่าขันธ์นี้จะดับ เราก็ได้แต่รู้ไป ไม่หลงไปเป็นอาการของขันธ์ห้า การปฏิบัติธรรมก็มีอยู่เท่านี้ คือ รู้ กราบสาธุครับ
หลวงตา : วาง .. .ว่าง .. .วาง ... วางผู้ปล่อย วาง ... ไม่มี ... วาง
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน 256
