ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาค่ะ ช่วงนี้ work life ไม่ balance เลยค่ะ เครียดจนปวดท้องกระเพาะถึงกับต้องฉีดยา งานเยอะจนทำไม่ทัน หรือทำออกมานอกเวลา พยายามฝึกให้จิตรู้ แต่พอรู้ก็แตะคำว่าเครียด ก็กระเพาะปั่นป่วน อาเจียนบ้าง ท้องเสียบ้าง อยากขอคำแนะนำค่ะ แยก จิต กะ กาย ช่วงทำงาน ทำได้ยากมาก ในเมื่อประตูทั้ง 6 เปิดรับตลอด กำหนดรู้ยากมาก ทำได้แค่ตอนนอน ภาวะ กำหนดรู้ จนถึงเวลาหลับ แล้วสงบ ไม่คิด
หลวงตา : มีตัวเราเข้าไปยึด ทั้งๆที่ตัวตนของเราไม่มี...... ไม่มี ........ไม่มี
ผู้ถาม : พยายามไม่ยึด แต่สัมผัสรู้ กระทบมาเร็วมาก เอาจิตตั้งรับไม่ทัน
หลวงตา : ให้ปล่อยวางทุกกริยาหรืออาการทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้รับรู้รับทราบได้ทุกขณะจิตปัจจุบัน และที่สำคัญที่สุดให้ปล่อยวาง"ผู้รู้" ทุกขณะจิตปัจจุบันด้วย เพราะเขาเป็น "สังขาร"ปรุงแต่งทั้งหมด.... กริยาหรืออาการหรืออารมณ์ที่ถูกรู้ทุกขณะปัจจุบัน เช่น ความคิด อารมณ์ ความเครียด ผู้พยายามไม่ยึด อาการทางกายทั้งหมด อาการทางใจทั้งหมด ผู้รู้เท่าทัน ผู้พยายามรู้เท่าทัน .....ฯลฯ.......รวมทั้งรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส หรืออายตนะภายนอกทั้งหมดที่มากระทบทุกขณะปัจจุบัน รวมทั้ง “ผู้รู้"
สรุปแล้ว ไม่มีอะไรที่ยึดถือไว้ได้เลย รวมทั้งผู้พยายามไม่ยึดถือด้วย .....ให้ปล่อยวางไปทั้งหมด เพราะไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ เขาเป็นของธรรมชาติ หรือของโลก มาพบและมาสร้างขึ้นในโลก รวมทั้งตัวเรา ทั้งร่างกายและจิตใจเป็นของอาศัย ใช้เขาชั่วคราวเท่านั้น งานหนักมีแต่ทุกกาย เหนื่อยกาย แต่ถ้ายึดถือ จะเหนื่อยใจ ทุกข์ใจด้วย
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2560
