ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตา ขออนุญาตสรุปแนวทางในการปฏิบัติธรรมดังนี้ และขอความเมตตาหลวงตาแนะนำค่ะ
1. สำหรับผู้ฝึกใหม่ในการปฏิบัติธรรมเริ่มจากการฝึกให้มีสติ ด้วยหลักคือ บริกรรมเป็นพุทโธ / พองหนอ ยุบหนอ ระหว่างที่ฝึกเมื่อมีความคิดหรือภาพเกิดขึ้น รู้แล้วดึงกลับมาที่หลักคือพุทโธ ในขั้นนี้จะไม่เห็นการพากษ์ในหัว
2. เมื่อฝึกจนได้สติระดับหนึ่ง ตอนนั่งสมาธิ จะเห็นการพากษ์เกิดขึ้น เช่น กายเบา กายร้อน ทุกข์ สุข หรือเห็นคิดโน่นนี่นั่น แล้วว่าง แล้วมีการพากษ์ใหม่แล้วว่าง สลับไปมาแบบนี้จนเราตายจากโลกนี้
3. กรณีเดินจงกรม เมื่อผัสสะกับสิ่งใดก็จะเกิดการพากษ์ในเรื่องนั้น ๆ แล้วว่าง สลับแบบนี้ไปจนตาย
4. กรณีรู้ที่ปรมัตถ์ที่กาย แล้วรู้สึกหนักเบา สบายหรือทุกข์ จะมีเสียงพากษ์ตามเบา หนัก สบาย หรือทุกข์ (ก่อนที่จะได้รู้จักหลวงตา จะจมหรือไหลไปกับปรมัตถ์ โดยไม่มีเสียงพากษ์ค่ะ)
หลวงตา : รู้เห็นเสียงพากษ์ในใจ อย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ได้แต่แค่สักว่ารู้ สักว่าเห็น ไม่มีผู้เสวย คือ ไม่หลงติดไป ไม่คล้อยตาม ไม่หักหาญ ไม่ทำลาย ..... จนในที่สุดได้แต่แค่รู้ ไม่แม้แต่พยายามจะรักษาผู้รู้หรือรักษาตัวเองไว้ ปล่อยวางหมด
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 2560
