ผู้ถาม : กราบหลวงตาเจ้าค่ะ พี่หมอให้ซีดีหนู 3 แผ่น หนูฟังแล้วละเอียดแก่ใจมากค่ะ โดยเฉพาะการรู้ และวาง “ผู้รู้” อีกที และการไม่เอาสังขารไปค้นหาวิสังขาร ซึ้งใจมากค่ะ ในระหว่างที่ปฏิบัติ มีอาการแปลก ๆ คือ นั่งสมาธิไปได้สักพัก รู้ตัวตลอดว่ากายเราค่อย ๆ พับโน้มไปข้างหน้าเหมือนพับพนักเก้าอี้ ค่อย ๆ พับไปจนศีรษะจรดพื้นเลย สติจับตลอด รู้สึกอึดอัด หายใจไม่สะดวกก็ดูที่ใจตลอดอยู่นานเลยค่ะ ไม่เข้าไปแทรกแทรง แต่สุดท้ายเริ่มเจ็บแขนที่ถูกทับ เลยพยุงตัวขึ้นนิดเดียวเท่านั้นเอง ก็เหมือนพนักเก้าอี้เลื่อนขึ้นมา ร่างก็กลับมาท่านั่งสมาธิลงล็อกเดิมเป๊ะ แล้วก็รู้สึกโล่ง เบาสบาย จากนั้นเพียงอึดใจก็เกิดอาการสั่น ๆ เหมือนตอนนั่งเครื่องบิน landing แตะพื้นเลยค่ะ เดี๋ยวแรงเดี๋ยวค่อย เดี๋ยวเงียบ ก็ตามรู้ที่ใจเราตลอด (รู้อาการด้วยแต่ดูที่ใจ) ค่ะ
อยากเรียนถามหลวงตาว่า
- หนูต้องปฏิบัติอย่างไรคะ ตอนตัวพับ ปล่อยไปเรื่อย ๆ ตามรู้ใจเราไปเรื่อย ๆ จนเขาหายเอง ที่พยุงตัวขึ้นอย่างที่ทำไปผิดไหมคะ เพราะรู้สึกอึดอัดจริง ๆ
- อาการเหล่านี้ เกิดจากอะไรคะ มีอะไรต้องแก้ไขไหมคะ
- เวลานั่งปฏิบัติ จะมีช่วงที่เหมือนสติอ่อนกำลัง (ภวังค์ใช่หรือเปล่าคะ) แล้วพักใหญ่ก็กลับมารู้ตัว เหมือนสติคืนมา หนูดูตัวผู้รู้และปล่อยวางไป ทำอย่างนี้ถูกไหมคะ มีอะไรต้องแก้ไขไหมคะ
- สังเกตว่าเวลาในการนั่งประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง จะเจอวงจรเหมือนข้อ 3 ประมาณ 2-3 รอบ ลมหายใจละเอียดจนจับไม่เจอ หนูเลยตามดูผู้รู้ ซึ่งรู้บ้างหลุดบ้าง อย่างนี้ต้องทำอย่างไรต่อ มีอะไรต้องแก้ไหมคะ
จึงขอกราบเรียนถามหลวงตาโปรดกรุณาช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ
หลวงตา : เพียรให้มีสติ สัมปชัญญะ รู้สึกตัวทั่วพร้อมตลอดเวลาว่า ความคิด นึก ตรึก ตรอง ปรุงแต่ง แสดงอาการต่างๆ เกิดดับออกมาจากใจที่ไม่ปรุงแต่ง ไม่ขาดสติ สัมปชัญญะ หลงคิดปรุงแต่งติดจมไปในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ในความคิด หรืออารมณ์ที่ถูกรู้ทุกปัจจุบันขณะ และเห็นว่าแม้ผู้รู้ทุกปัจจุบันขณะ ก็เป็นเพียงจิตปรุงแต่ง
เพียรรู้เท่าทันจิตตสังขาร คือ ความคิด ความปรุงแต่งทุกปัจจุบันขณะ โดยเพียรรู้ออกมาจากใจที่ไม่ปรุงแต่ง (วิสังขาร)
“ผู้รู้” ไม่คิด
ผู้คิด ไม่ใช่ผู้รู้
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 2561
