ผู้ถาม : กราบเรียนหลวงตาครับ … ผมกลับไปฟังไฟล์เสียงที่ส่งการบ้านหลวงตาซ้ำๆๆ เพื่อดูข้อผิดพลาดของผม หลวงตาจี้ๆๆๆ … จนมีคำพูดหนึ่งที่หลวงตาพูดว่า แล้วเราจะไปมี ไปเป็นอะไร ..... เออ แล้วเราจะไปมี ไปเป็นอะไร (มันจึ๊กมาในใจตอนฟังครับ) สติตั้งดูอยู่ที่จิต ละอยู่ที่ให้รู้ตัวเรามีความอยากแล้วปล่อยวางตัวเรา ไม่ใช่เอาตัวเราไปปล่อยวาง .... ถ้าเอาตัวเราไปปล่อยวางเท่ากับเราเดินทางทุกข์กับสมุทัย … ผลคือเป็นทุกข์ .... จุดบอดของผมคือ เราไม่รู้ว่าตอนนั้นเราเดินผิดจนหลวงตามาแก้ให้ ...... สิ่งที่ผมจะต้องทำให้มันถูกเส้นทางคือ คอยสังเกตเงียบๆ ด้วยปัญญาขั้นสูงสุดว่าสิ่งที่ดูที่จิต ละที่จิตนั้น เรายังพยายามทำเพื่อตัวเรา...ไหม และถ้าเราพยายามทำเพื่อเราก็ให้รู้ว่าเราพยายาม แล้วปล่อยวางตัวเราที่พยายามนั้นทุกขณะจิตไปไม่ดูดไม่ผลัก..ดูมันซื่อๆ แบบนี้ถูกไหมครับหลวงตา อยากให้หลวงตาชี้แนะครับ จะได้เดินถูกทางครับ
หลวงตา : บอกว่าธรรมชาติของธาตุรู้ เขา “รู้ ซื่อ ซื่อ” เขาไม่มีการกระทำเพื่อตัวเรา เพราะตัวเราไม่มี ไม่มีตัวตนของเรา แต่ทำไมยังถาม เพื่อตัวเราจะได้ไม่ผิด
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 30 มีนาคม 2561
