ผู้ถาม : เมื่อวานนี้โยมส่งแม่เข้านอน ก็เริ่มเดินจงกรมตั้งแต่ 6 โมง จนสามทุ่มกว่าใกล้สี่ทุ่ม สองทางจงกรมมีแสงจันทร์รำไร แล้วโยมรู้สึกว่าใจนิ่งเงียบแบบไม่เคยเป็น
คือไม่ได้ตั้งใจว่าต้องมีสติ ต้องวางสังขาร เดินไปมาเป็นปกติ เห็นความคิดความปรุงแต่งเป็นปกติ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตัวเองเลย มันเกิดมันดับของมันไปเอง
สี่ทุ่มออกจากทางจงกรมเข้าบ้าน สามีดูฟุตบอลอยู่ก็ลองนั่งดู ก็ไม่ได้ติดไปในอารมณ์นั้น ดูเฉย ๆ
คิดว่าจะส่งการบ้านหลวงตา แต่ขอเข้าห้องน้ำก่อน พออกจากห้องน้ำก็มีเสียงตัวเองว่า "เราทำได้แล้ว" ใช้คำของหลวงตาว่ามัน "เจื๊อก" เข้ากระแทกใจ
มันยังมีเรารอรับผลอยู่ค่ะ แต่ก็ยังรู้สึกว่าระหว่างที่เดินจงกรมมันเห็นความนิ่งเงียบจริง ๆ ใจไม่ได้ว่างสบาย ปกติเฉย ๆ แต่มีสติบริบูรณ์ค่ะ
กราบขอความเมตตาชี้แนะศิษย์ด้วยค่ะ ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด
หลวงตา : ไม่หลงยึดถือสภาวะใด
ได้แต่รู้
ไม่มีตัวเราเป็นผู้รู้ ผู้เห็น ผู้เป็น ผู้ได้....
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 2561
