ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาครับ เมื่อคืนที่ผ่านมา (18 ธ.ค. 61 เวลา 03.45 น.) ผมตื่นขึ้นมาทำความเพียร ฝึกสมถะสมาธิจิต กำหนดลมหายใจพร้อมบริกรรมภาวนา เมื่อมีความละเอียดจิตสงบ มีสติเห็นการเกิดขึ้นของปีติ (ขนลุก) น้อมมาพิจารณาแบบวิปัสสนา เห็นปีติเกิดขึ้นและดับไป เห็นจิตสงบขึ้น สังเกตว่าการภาวนาการดูลมหายใจหายไป แต่ปรากฏว่า สติรู้เห็น จิตสังขารเกิดขึ้นพร้อมคำบ่นภายในต่าง ๆ นานา ไม่สนใจ ขณะที่จิตสงบกำลังดำดิ่งรวมมากขึ้น มีสติรู้เห็นปรากฏนี้โดยตลอด มีคำบ่นของจิตที่เกิดขึ้นคือคำว่า "ถ้าตายขณะนี้ ให้มันตายไป" มีสติรู้เห็นขึ้นมาว่า หากดำดิ่งจิตมากขึ้นจะเข้าสู่สมาธิสมถะ จึงถอนออกมาและกลับมามีสติรู้เห็นดูลมหายใจคำภาวนา ใคร่ขอถามหลวงตาครับว่า "จิตสังขารที่ดำดิ่งเข้าสู่สมถะลึกลงไป จะเป็นเช่นไร สมควรเดินสมาธิเจริญปัญญาต่อไปอย่างไร"
คำถามทั้งหมดเพื่อให้จิตสังขารที่อยากเรียนรู้ได้รับความกระจ่างมากขึ้นครับ ขอส่งการบ้านครับ ในช่วงเวลานั้น มีความรู้เกิดขึ้นมาว่า จิตสังขารมันใหญ่มาก สามารถครอบงำได้ จะขอทำความเพียรต่อไปครับ
หลวงตา : สาธุ ให้เพียรปฏิบัติอย่างนั้นให้มาก
จิตจะดิ่งอย่างไร ก็สักแต่ว่ารู้ ไม่ไปอะไรอะไรกับเขา
จิตเขาจะเป็นอย่างไร ก็แค่รู้ แค่เห็น ไม่มีผู้ไปอะไรอะไรกับเขา
อย่าถอนขึ้นมาเอง
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2561
