ผู้ถาม : กราบสาธุเจ้าค่ะ ที่องค์หลวงตาให้ทบทวนในวันนั้น ความรู้สึก คือ
"สิ้นหลงตัวเดียวทุกอย่างก็ดับหมด" เพราะมันเห็นความจริงต่อหน้าต่อตาว่าทุกอย่างมันไม่มีอยู่จริง มันเป็นแค่มายา มันมีตัวมีตนขึ้นมาได้เพราะหลงคิดปรุงแต่งไป
เมื่อ"ความหลง"ดับ อวิชชาก็ดับ ทุกอย่างดับหมด แต่ความสิ้นหลงก็ทำขึ้นมาไม่ได้เจ้าค่ะ เป็นแบบนี้
ถ้าอย่างนั้นการจะสิ้นหลงอย่างถาวรก็ต้องอาศัยมีสติปล่อยวาง"ตัวเรา"
ไปทุกๆ ขณะโดยไม่ต้องสนใจ รู้ที่เป็นวิสังขารหรือธรรมธาตุเลยได้ใช่มั้ยเจ้าคะ เพราะรู้ที่เป็นธรรมธาตุมันหาไม่เจออยู่แล้วเพราะถ้าไปหาว่าอันไหนรู้จริงอันไหนรู้ปลอมมันก็เป็นอวิชชาไปแล้ว
ก็ปล่อยวางผู้รู้ที่เป็นตัวเราไป ทุกขณะ โดยรู้ว่าเขาเป็นตัวสมมุติที่ต้องเกิดตายไปในที่สุด เขามีหน้าที่ปรุงไปตามหน้าที่เขาจนกว่าจะแตกดับตายไป เช่นนี้นะเจ้าคะ องค์หลวงตา เมตตาชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ
หลวงตา : อ่านถามตอบวันนี้ ให้ถึงใจ นะ
เมื่อเข้าใจถึงใจแล้ว
ใจเขาถึงจะปล่อยวางความหลงยึดถือของเขาเอง
ผู้ถาม : น้อมรับธรรม น้อมรับคำสั่งสอนเจ้าค่ะองค์หลวงตา
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 13 เมษายน 2561
