ผู้ถาม : กราบสาธุเจ้าค่ะที่องค์หลวงตาให้ทบทวนในวันนั้น ความรู้สึก คือ "สิ้นหลงตัวเดียวทุกอย่างก็ดับหมด"เพราะมันเห็นความจริงต่อหน้าต่อตาว่าทุกอย่างมันไม่มีอยู่จริง มันเป็นแค่มายา มันมีตัวมีตนขึ้นมาได้เพราะหลงคิดปรุงแต่งไป
เมื่อ "ความหลง" ดับ อวิชชาก็ดับ ทุกอย่างดับหมด แต่ความสิ้นหลงก็ทำขึ้นมาไม่ได้เจ้าค่ะ เป็นแบบนี้
ถ้าอย่างนั้นการจะสิ้นหลงอย่างถาวรก็ต้องอาศัยมีสติปล่อยวาง "ตัวเรา"
ไปทุกๆ ขณะโดยไม่ต้องสนใจ รู้ที่เป็นวิสังขารหรือธรรมธาตุเลยได้ใช่ไหมเจ้าคะ เพราะรู้ที่เป็นธรรมธาตุมันหาไม่เจออยู่แล้ว เพราะถ้าไปหาว่าอันไหนรู้จริงอันไหนรู้ปลอม มันก็เป็นอวิชชาไปแล้ว ก็ปล่อยวางผู้รู้ที่เป็นตัวเราไป ทุกขณะ โดยรู้ว่าเขาเป็นตัวสมมุติที่ต้องเกิดตายไปในที่สุด เขามีหน้าที่ปรุงไปตามหน้าที่เขาจนกว่าจะแตกดับตายไป
เช่นนี้นะเจ้าคะองค์หลวงตา เมตตาชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ สาธุ
เช่นนั้น นั่นแหล่ะ
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 12 เมษายน 2561
