หลวงตา : อ่านใจให้ขาด โดยเห็นว่าความว่างเปล่าจากสังขารหรือกริยาอาการ เป็นเพียงธรรมชาติฝ่ายที่ไม่อาจปรุงแต่งได้ เป็นวิสังขาร หรือ เป็นอสังขตธาตุ หรือเปล่าละ หรือแอบยึดถือความว่าง แค่สักแต่ว่ารู้ ไม่ยึดถืออะไรเลย ไม่เอาอะไรเลยแม้แต่ความว่าง หักธงหรือเป้าหมายใดๆ แม้แต่ความว่างและนิพพานที่ปราถนาในใจเสียทั้งหมดในปัจจุบัน
