ผู้ถาม : กราบขอโอกาสครับหลวงตา
บทเรียนในวาระสุดท้ายของคุณหมอ จุ๋งจิ๋ง นับว่าเป็นบทเรียนที่ล้ำค่ามาก
บทเรียนนี้ไม่ได้แสดงผ่านการสนทนาด้วยคำพูดหรือตัวอักษร แต่เป็นการแสดงหลักกฎเกณฑ์ของธรรมชาติได้อย่างชัดเจนที่สุดในรูปแบบของจิตสู่จิต บทเรียนลักษณะแบบนี้จึงต้องใช้เครื่องมือพิเศษก็คือ ฌาณและญาณในการเรียนรู้เพราะมันเป็นเรื่องของจิตล้วน ๆ ไม่เกี่ยวกับขันธ์ ดังนั้นความรู้ที่ออกมาจากบทเรียนนี้ จึงเป็นการแสดงกฎเกณฑ์ลักษณะของจิตในรูปแบบต่าง ๆ ตามเหตุนั้น ๆ ซึ่งผลก็จะเป็นไปตามเหตุ เรียงลำดับไปจนถึงการสิ้นเหตุก็คือ ตัวจิตเอง ซึ่งมันเหมือนกับเงาที่เสมือนมีอยู่จริงแต่ความจริงมันไม่ได้มีอยู่จริง ท้ายสุดมันจึงเหมือนกับก้อนน้ำแข็งใสบริสุทธิ์ที่ลอยอยู่กลางมหาสมุทรอันไม่มีขอบเขต สุดท้ายมันจะละลายตัวมันเองเป็นน้ำเดียวกันกับมหาสมุทร คือ ใจ หรือเรียกตามภาษาว่า “นิพพาน”
ดังนั้นบทเรียนนี้จึงมีคุณค่ามากเพราะมันเป็นทั้งบทเรียนของผู้ที่จะเป็นครูและเป็นทั้งบทเรียนของผู้เรียนในเวลาเดียวกัน
หลวงตา : หมอจุ๋งจิ๋งจากไปอย่างมีคุณค่าเหลือประมาณ เพราะทำให้เกิดกระแสคลื่นแห่งพระสัจธรรมสั่นสะเทือนเป็นโดมิโนขึ้นในจิตใจของสรรพสัตว์จำนวนมาก กระตุ้นให้ตื่นจากความหลับหรือความหลง (อวิชชา) กลายเป็น “พุทธะ” เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานขึ้นมา
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 23 กรกฏาคม 2565
