ผู้ถาม : กราบค่ะ หลวงตาค่ะ ตามธรรมด้านบน
รู้ # ผู้รู้ ที่รู้ว่ามีสติอยู่ รู้ว่าหลงสังขาร
เป็น รู้ # ผู้รู้เดียวกันใช่ไหมคะ
หลวงตา : รู้ว่าหลงสังขาร หลงส่งจิตออกนอก หลงไปตามกิเลสตัณหา รู้ว่าหลงแต่ละ ปล่อย วางไม่ได้ ไม่เรียกว่ารู้ แต่เป็นหลง เป็นอวิชชา ตัณหา อุปาทาน
รู้ว่าไม่หลงส่งจิตออกนอก (รวมทั้งส่งจิตออกนอกไปหาธรรมารมณ์) ไม่ยึดมั่น ไม่กังวล หรือ ไม่มีอวิชชา ตัณหา อุปาทานต่อสิ่งใดๆ ในโลกรวมทั้งขันธ์ห้า และไม่โหยหา หรือ ปรารถนานิพพาน ไม่ยึดถือผู้รู้ ขณะนั้นก็เป็นธรรมชาติรู้บริสุทธิ์ หรือ รู้แก่ใจว่าสิ้นหลงยึดมั่นเป็นตัวตน เป็นเรา ตัวเรา ของเรา จึงสิ้นกิเลส ตัณหา นิพพาน
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 14 มกราคม 2565
