ผู้ถาม : กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะหลวงตา มันต้องเป็นความจริงเช่นนั้น ในทุกขณะปัจจุบันจริงๆ
เมื่อไหร่ที่หลงไปเป็นสังขารใดๆ ก็ตาม มันก็จะมีตัวเรา มีของเราขึ้นมา และมันก็เป็นทุกข์ในขณะจิตนั้นทันที
ดังนั้น สติปัญญาที่ไม่หลงสังขาร มันต้องเป็นหนึ่งเดียวกับใจคือ ไม่แบ่งแยกกันอีกแล้ว เป็นใจนั้นเสียเอง มันจึงจะไม่สามารถปรากฏตัวตนไปเป็นผู้หลงสังขารใดอีก มีแต่ความรู้ ที่รู้สังขารในทุกขณะปัจจุบันเท่านั้น
ใช่ไหมเจ้าคะหลวงตา
หลวงตา : สาธุ สาธุ สาธุ … ใช่แล้ว
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 23 พฤศ่จิกายน 2564
