ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาด้วยความเคารพอย่างสูงเจ้าค่ะ
ขอความเมตตาหลวงตาขยายความข้อธรรมองค์หลวงปู่ดูลย์เจ้าค่ะ
“ตราบใดที่ยังคิดว่า...จิต คือ ตัวเรา เป็นของของเรา
เรา ที่ต้องช่วยให้ จิต...หลุดพ้น
ตราบนั้น ตัณหา หรือสมุทัย
ก็จะสร้างภพ ของจิตว่าง...ขึ้นมาร่ำไป”
เหตุใดจึงเป็นอย่างนี้คะ แล้วการแก้ไขคือต้องตั้งสัมมาทิฏฐิใหม่ว่า จิตไม่ใช่เรา หรือให้โยนิโสมนสิการว่า ตัวเราเป็นสังขาร ก็คือการทำความเข้าใจว่าธรรมชาติมีแค่สังขารกับวิสังขาร อย่างนี้ใช่มั้ยคะ
“ขอย้ำว่า...
ขั้นนี้ จิต...จะดำเนินวิปัสสนาไปเอง
ไม่ใช่ผู้ปฏิบัติจงใจกระทำ”
ตรงนี้ คือเกิดจากอะไรเจ้าคะ
กราบ กราบ กราบ หลวงตาเมตตาด้วยเจ้าค่ะ
หลวงตา : ให้อธิษฐานจิตระลึกถึงคุณของพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล และ หลวงตา รวมกับบุญบารมีที่ได้ทำมาแล้วทั้งหมด ขอให้รู้แจ้งธรรมตามที่สงสัยนั้นที่ใจ ณ บัดนี้ ด้วยเทอญ
แล้วกัดติดจดจ่อพิจารณาธรรมที่สงสัยนั้นอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสายทั้งวันทั้งคืน จะกี่วันกี่คืนไม่ต้องใส่ใจ จนกว่าจะรู้แจ้งถึงใจ สิ้นสงสัยไม่ต้องถามใครอีกเลย
สาธุ ขอให้รู้แจ้งธรรมถึงใจ ด้วยเทอญ
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2564
