ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาค่ะ
2 วันนี้แม่ชีพิจารณากาย โดยเริ่มจากการม้างกายค่ะ แม่ชีเริ่มจาก “เกศา ผมทั้งหลาย” ผมทุกเส้นก็ถูกดึงจากหัวทิ้งลงบนพื้นค่ะ ต่อมา “โลมา ขนทั้งหลาย” ขนตาถูกดึงทิ้ง “นขา เล็บทั้งหลาย” เล็บทุกนิ้วก็ถูกดึงทิ้ง "ทันตา ฟันทั้งหลาย" ฟันทั้งปากก็ถูกดึงทิ้งลงไปค่ะ
“ตะโจ หนัง” ตอนนี้แม่ชีเห็น ผิวหนังถูกลอกออกจากกายตั้งแต่หัวลงมาถึงนิ้วเท้าค่ะ หนังที่ลอกออกมาเหลือก้อนกลมๆ เล็กนิดเดียวก็ทิ้งไปที่พื้น “มังสัง เนื้อ” เนื้อที่เห็นแดงๆ เกาะอยู่กับโครงกระดูกก็ถูกรูดลงตั้งแต่หัว แขน ลำตัวและขาลงไปกองเขละๆ บนพื้นค่ะ
“นะหารู เอ็นทั้งหลาย” ตอนนี้เส้นเอ็นที่ร้อยเรียงกระดูก อยู่ก็หลุดออกไปกองบนพื้นค่ะ
“อัฐิ กระดูกทั้งหลาย” กระดูกหลุดออกเป็นท่อนเล็กท่อนน้อยลงไปกองทับถมบนพื้นเช่นกันค่ะ
แม่ชีเห็น ไต หัวใจตับ พังผืด ม้าม ปอดไส้ใหญ่ ไส้เล็ก อาหารใหม่ อาหารเก่า เยื่อในสมอง ก็ค่อยๆ หลุดออกไปกองบนพื้นทับถมกันเป็นกองเนื้อกองกระดูก มีน้ำดี เสมหะ น้ำเหลือง เลือด น้ำเหงื่อ น้ำมันข้น น้ำตา น้ำมันเหลว น้ำลาย น้ำมูก น้ำลื่นหล่อข้อ น้ำมูถ ไหลลงไปกองปะปนกันบนพื้นค่ะ
แม่ชีดูกองบนพื้นแล้วก็ถามตัวเองว่า กองนี้นะหรือคือเรา น่าเกลียดจัง แล้วก็เห็นเหมือนมีอะไรมาสับกองเนื้อกองกระดูกที่พื้นนั้นจนแหลกละเอียดค่ะ น้ำทั้งหลายปะปนกันจนแยกไม่ออกแล้วก็ซึมลงพื้นดินไป ส่วนที่เป็นผงเนื้อผงกระดูก ก็ค่อยๆ แห้งปะปนกับดินจนแยะไม่ออกเลยค่ะ และ บางส่วนก็ลมพัดปลิวไปค่ะ
แม่ชีน้ำตาไหล ตัวเกร็งสั่น จิตบอกว่า อวัยวะต่างๆ ในกายนี้ก็แค่ดินน้ำที่ถูกปรุงแต่งให้เป็นอวัยวะทำหน้าที่ต่างๆ เป็นร่างกายให้ใช้ชั่วคราว ถึงเวลาก็แตกสลายไป ไม่มีอะไรยั่งยืน กายนี้ไม่ใช่เรา ยึดถืออะไรไม่ได้เลยค่ะ
แม่ชีพิจารณากายแบบนี้วนไปวนมาหลายรอบมากค่ะ ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ มีความรู้สึกอยากจะกราบเรียนให้หลวงตาทราบเพื่อขอคำชี้แนะเพิ่มเติมค่ะ
กราบขอบพระคุณหลวงตาที่เมตตาและให้โอกาสแม่ชีค่ะ
หลวงตา : พิจารณาให้ต่อเนื่องจนกว่าจะเห็นว่าไม่อาจยึดมั่นได้ จึงสิ้นยึดมั่นในกายตนและกายคนอื่น
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2564
