ผู้ถาม : สาธุ กำลังไลน์ส่งการบ้านตรงนี้เลยเจ้าค่ะ หลวงตาส่งมาพอดี
หลังจากมันพิจารณาถึงจุดของผู้รู้ และธาตุรู้ ทุกสิ่งที่รู้ ไม่ว่าจะละเอียดปานใด เป็นผู้รู้ที่เป็นสังขารทั้งหมด
สิ่งที่เป็นผู้รู้ตัวจริง กลับหาไม่เจอ แต่มันก็ต้องมีอยู่ มันคือตัวไหน และอยู่ที่ใด
แต่พิจารณาไปมา ก็ไม่เจอ คือ รู้ว่ามีอยู่ แต่ไม่อาจพบมันได้ แม้ในจิต มันพบแต่จิตและวิญญาณขันธ์ที่เป็นผู้รู้จิต (ตัวปลอม) เท่านั้น
มันจึงเห็นความจริง ว่าที่แท้แล้ว ผู้รู้ตัวจริง มันรวมอยู่กับผู้รู้ตัวปลอมที่เป็นวิญญาณขันธ์นั่นแหละ มันอยู่รวมกัน และไม่อาจแยกได้ แม้ใช้ “ตาใจ” เข้าไปรู้เหมือนแยกสังขารอื่น ๆ
มันคล้าย ๆ กับว่า
สังขารอื่นมันถูกแยกออกจากผู้รู้ได้ แต่ผู้รู้ตัวจริงกับผู้รู้ตัวปลอม กลับแยกออกจากกันไม่ได้แบบนั้น
แต่ถอนไส้ตะเกียง ก็หมายถึงถอนด้วยสติปัญญาต่างหาก ที่เห็นว่า ของปลอมรวมกับของจริง ของปลอมเป็นเพียงสังขาร และก็ปล่อยมันเป็นสังขารไป ไม่ไปยึดถือมัน
แล้วมันก็จะสิ้นคำพูดไปเองเจ้าค่ะ
และไม่มีผู้ใด พยายามไปแยกผู้รู้ตัวปลอมและตัวจริงอีกแล้ว มีแต่การน้อมพิจารณา ความเป็นสังขารเนือง ๆ ตามแต่จะระลึกได้เจ้าค่ะ
หลวงตา : ***** นอกจากจะทิ้งสังขารหมดแล้ว ก็ต้องไม่หลงยึดถือ “ผู้รู้” อีก
มิฉะนั้น มันจะหลงเอาสังขารไปยึดถือ “ผู้รู้” อีก
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 12 กันยายน 2562
