ผู้ถาม : ขอน้อมกราบเท้าองค์หลวงตาด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ
หนูน้อมเอาคำสอนในการให้อภัยเป็นทานที่องค์หลวงตาสั่งสอน และให้ใช้ความเมตตาต่อบุคคลที่ทำให้เราเดือดร้อนเป็นทุกข์ มันช่างยากเหลือเกินเจ้าค่ะ ที่จะไม่เอามาใส่ใจ และให้อภัยในสิ่งที่ถูกกระทำ หนูตั้งสัจจะต่อหน้าพระพุทธรูป แต่มันเหมือนใจหนูมันไม่ยอมเจ้าค่ะ มันมีความรู้สึกสั่นสะเทือน และมีโทสะเพิ่มขึ้นเจ้าค่ะ หนูไม่พยายามดับมัน แต่หนูก็สวดมนต์ตามปกติเช้าเย็น และตั้งสัจจะให้อภัยเป็นทานเหมือนเดิมเจ้าค่ะ พร้อมสวดคำถอนอธิษฐานขององค์หลวงตา ด้วยใจแน่วแน่เป็นแบบนี้ 2 วันเจ้าค่ะ
วันรุ่งขึ้น หนูก็สวดมนต์เช้าตามปกติและตั้งสัจจะแบบเดิมเจ้าค่ะ แต่คราวนี้ หนูต้องขออาราธนาความเมตตาอันไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ ขององค์พระพุทธเจ้าและของ องค์หลวงตามาช่วยเจ้าค่ะ พร้อมกับคำบริกรรมเมตตาเข้าช่วยเจ้าค่ะ
และในขณะที่หนูหลับตา ทำสมาธิ หนูรู้สึกว่าใจหนูมันเหมือนมีกระแสเหมือนน้ำในมหาสมุทรมันล้นทะลักอย่างท่วมท้นเจ้าค่ะ หนูก็เลยแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรและอโหสิกรรม ให้อภัยกับบุคคลที่ทำให้หนูเดือดร้อนเป็นทุกข์
การจะให้อภัยหรืออโหสิกรรม มันไม่ใช่แค่คำพูดหรือแค่คำสวดแผ่เมตตาเฉย ๆ เจ้าค่ะ มันต้องออกมาจากใจจริง ๆ และจริงใจเจ้าค่ะ ตอนนี้หนูได้ให้อภัยอย่างไม่ติดขัดแล้วเจ้าค่ะ
เพราะด้วยบารมีความเมตตาอันไม่มีที่สุดไม่มีประมาณขององค์หลวงตาเจ้าค่ะ หนูขอกราบเท้าองค์หลวงตา และสำนึกในพระคุณขององค์หลวงตาอย่างที่สุดเจ้าค่ะ กราบองค์หลวงตาเจ้าค่ะ หนูขอตอบแทนพระคุณองค์หลวงตา ด้วยความเพียร ลด ละ ปล่อยวาง ความยึดมั่นถือมั่นเจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ ให้อภัยได้ ใจก็สงบสุข
ผู้ถาม : กราบ สาธุ องค์หลวงตาอย่างที่สุดเจ้าค่ะ หนูจะน้อมนำปฏิบัติสม่ำเสมอเจ้าค่ะ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 2562
