ผู้ถาม : น้อมกราบองค์หลวงตาเจ้าค่ะ ตอนนี้ลูกรู้ซึ้งว่าตราบใดที่รากแก้วมันยังอยู่ เสี้ยนมันยังอยู่ เชื้อมันยังเหลืออยู่ มันก็เป็นความสงบเพียงชั่วคราว เป็นทะเลที่ยังมีคลื่นใต้น้ำที่พร้อมจะก่อตัวเป็นคลื่นยักษ์ เป็นสึนามิได้ตลอดเลยเจ้าค่ะ หากยังไม่สิ้นหลงว่ามีตัวตน แม้เพียงน้อยหนึ่งนิดหนึ่งปรมาณูหนึ่ง ก็ยังประมาทอวิชชาไม่ได้เลยจริง ๆ เจ้าค่ะ
หลวงตา : มันเป็นเช่นนั้นเลย .... จริง ๆๆ นะ !!!
ผู้ถาม : เอาตัวเรา จะเข้าถึงความสงบให้ตาย ก็ไม่มีวันสงบเลยเจ้าค่ะ
ไม่มีตัวเราเข้าถึงความสงบ นั่นกลับ สงบที่สุดแล้ว
โลกนี้ กลับมี "สิ่งหนึ่ง" ที่เราเข้าไม่ถึงมัน เจ้าค่ะ
หลวงตา : “สิ่ง” สิ่งหนึ่งที่ไม่ปรากฏตัวตน รูปลักษณ์ ความเคลื่อนไหว เกิดดับเลย แต่มันเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง
มันมีรู้ ความสงบ ความว่างอย่างสันติ
ไม่หิวกระหาย เพราะอิ่มในรสแห่งธรรมอย่างสมบูรณ์ในตัวมันเอง ไม่ต้องพึ่งพิงจากสิ่งใด จึงไม่มีการแสวงหา
แต่กลับไม่มีใครหรือสิ่งใดจะไปถึงมันได้
แต่ก็มีคนโง่ (อวิชชา) ที่พยายามจะไปเอามันมาเป็นของเราให้ได้
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม 2562
