ผู้ถาม : หลวงตาเจ้าคะ การที่เรามีความสุขสงบในใจเป็นอาจินต์ เกิดจากเราอยู่ในฌานตลอดเวลาหรือเปล่าเจ้าคะ โยมสังเกตว่า การใช้ชีวิตในแต่ละวันจะมีความสงบเป็นที่ตั้ง แต่พูดคุยปกติ มีความสุขสงบในใจ มีเสียงสงัดเนือง ๆ ขณะเดียวกันความคิดความอ่านไม่ค่อยมีภาวะบีบคั้น ก็มีคิดไปตามเรื่องตามราว แต่เป็นแค่ความคิดไหลไปเรื่อย
แต่เมื่อไรที่ตั้งใจคิดเรื่องการงานก็คมชัดตามปกติ แต่ถ้าสิ่งที่ไม่ตั้งใจล้วนเป็นความคิดที่ไม่ค่อยสร้างความทุกข์ให้ในใจ ความสงบที่ได้ได้เพราะญาณ หรือ เพราะไม่ค่อยมีความบีบคั้นของกายใจเจ้าคะ เหมือนจิตจะไม่ค่อยทุกข์ อะไรที่จะปรุงไปทางทุกข์ เหมือนเค้าตัดของเค้าเอง เหมือนจิตไม่ซัดส่าย มีความสงบสุข ยืนพื้น เห็นอารมณ์ชัด ไม่ยึดในอารมณ์ รู้ไปเรื่อย ๆ อิสระจากการกำหนด แต่ก็รู้อยู่ในกายในใจไปตลอดสายเจ้าค่ะ
หลวงตา : รู้ผู้รู้
พบผู้รู้ฆ่าผู้รู้ หรือ ปล่อยวางผู้รู้
ผู้ถาม : กราบหลวงตาด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ จะสร้างความเพียรต่อเจ้าค่ะ ขอหลวงตาเป็นกำลังใจ น้อมรับว่ามีความคิดเกิดขึ้นว่าไม่ไปต่อ สภาวะตรงนี้ อิ่มในอารมณ์ เห็นตัวไม่ยอมปล่อยเจ้าค่ะ ตัวไม่ยอมปล่อยก็คือใจนี่เองเจ้าค่ะ ยังไม่ยอม
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2562
