ผู้ถาม : กราบนมัสการเจ้าค่ะหลวงตา ลูกกราบขอบพระคุณในความเมตตาที่คอยอบรมบ่มธรรมให้กับลูกเจ้าค่ะ
ลูกน้อมนำพระธรรมคำสอนปฏิบัติในชีวิตประจำวันอยู่กับธรรม กินกับธรรม นอนหลับไปกับธรรม มีสติระลึกรู้ อยู่กับตัวเอง อยู่กับใจ ฟังใจตัวเองบ้าง ไม่ส่งจิตส่งใจไปหาผู้อื่นไม่จำเป็นที่จะรู้เรื่องของใคร ๆ ให้รู้อยู่ที่ใจ หลังจากที่เปิด (บ้านใจ) ให้ผู้อื่นเข้ามาใช้เวลานานพอสมควร จากความเมตตาจากคำสั่งสอนขององค์หลวงตาองค์พ่อแม่อาจารย์ ว่าให้ช่วยเหลือผู้อื่นประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน ก็ตามสติตามกำลังเจ้าค่ะ อย่าให้เกินกำลัง เกินสติปัญญาที่มี ลูกจึงพิจารณาทบทวน เอาตัวเองให้รอด อันนี้เน้น ๆ เอาตัวเองให้รอด
มีสติมีปัญญา เห็นธรรม ใจเป็นธรรมอย่าหลง อย่าเผลอเพราะร่องเก่าลึกมาก เวียนว่ายตายเกิดมากระดูกเท่าภูเขา จึงย้ำกับตัวเองว่าอย่าอวดเก่ง อย่ามีตัวตน ให้ทำตัวอย่าเป็นอะไร เพราะถ้าหลงไปเป็นอะไร ภพชาติย่อมมี น่ากลัวมากเจ้าค่ะหลวงตา
ขอไม่เป็นอะไร อะไรเลย อยู่ไปด้วยจิตใต้สำนึกมีเมตตา ละบาปอกุศลไม่เบียดเบียน รู้จักตน อยู่กับปัจจุบันขณะ ไม่มุ่งหวังไปข้างหน้า อย่าอยากจะให้ใครไปเป็นอะไร แม้แต่อยากจะให้ใครเป็นธรรม อันนี้ยังติดมีตัวตนเจ้าค่ะหลวงตา อุเบกขาปล่อยวาง ยอมรับตามความเป็นจริง กายใจนี้บังคับไม่ได้ ในโลกนี้หาใช่ว่าจะเป็นไปตามความอยากของใคร
แม้แต่พระพุทธเจ้าท่านยังต้องปล่อยวาง ท่านให้ได้แค่เป็นผู้ชี้ทางบอกทาง หลวงตาก็ให้ได้แค่ชี้ทางบอกทาง ลูกศิษย์ก็ต้องนำไปปฏิบัติให้เห็นแจ้ง แล้วจึงส่งต่อให้ผู้อื่นต่อ ๆ กันไป เวลาพิมพ์จะส่งการบ้านสภาวธรรม พิมพ์กี่ครั้งกี่ครั้งส่งไม่ได้สักครั้ง เพราะใจเค้าจะว่า เอามาเล่าให้หลวงตาฟังหรือ มันผ่านไปแล้ว ทุกอย่างผ่านไปแล้ว
และขณะที่เขียนก็เขียนออกจากใจจากจิตใต้สำนึก ลูกกราบขอความเมตตาจากองค์หลวงตาได้โปรดชี้แนะ ขัดเกลาอวิชชาที่มีในใจลูกด้วยเจ้าค่ะ กราบนมัสการองค์หลวงตาด้วยความเคารพและศรัทธาเจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ ให้มีสติ ปัญญา ศรัทธา ความเพียร และขันติอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ นะ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 2562
