ผู้ถาม : น้อมกราบนมัสการองค์หลวงตา พ่อแม่ครูอาจารย์ที่เคารพยิ่ง โยมกราบขอบพระคุณทุกธรรมที่จัดส่งตลอดมา โยมฟังทุกไฟล์เสียงซ้ำ ๆ บ่อย ๆ เกือบทุกวัน และอ่านธรรมมากขึ้น ๆ จนเกิดความสงบ แล้วเดินจงกรมต่อ เห็นการเกิดดับเกิดดับ อยู่กับลมหายใจและใจที่ไม่ปรุงแต่งบ่อยขึ้น เกือบทุกวัน เกือบทั้งวันโยมอยู่กับธรรมแบบนี้มาเกือบตลอด 1 ปีที่เป็นศิษย์องค์หลวงตา แต่ยังมีรู้บ้าง หลงบ้าง หลงเพลินไปกับสังขารบ่อยและนาน กว่าจะกลับมารู้ รู้เห็น ความต่างของ - สังขาร กับ วิสังขาร - เงียบ สงบ สงัด (คือปล่อยวาง) กับ เบาโล่ง โปร่ง สบาย (คือสังขาร) โยมมักเห็นภาพธรรมเก่า ๆ ที่โยมเคยรู้เคยเห็นความเสื่อมของร่างกายโยมตั้งแต่หัวจรดเท้า แตกสลายกลายเป็นดิน น้ำ ลม ไฟ เฉกเช่นเดียวกับสรรพสัตว์ ต้นไม้เครื่องบินและสิ่งทั้งหลาย ก็ต้องเสื่อมสลายกลายเป็นดินน้ำลมไฟ เช่นกัน มักเห็นภาพธรรมทำนองนี้มาประกอบการพิจารณากายต่อ บางครั้งเห็นกลับไปกลับมาได้บ้าง แต่พิจารณาอยู่ได้ไม่นาน อาจเพราะพลังสมถะ พลังความสงบยังน้อยไป โยมควรต้องเพียรอย่างไรต่อไป ขอคำชี้แนะจากองค์หลวงตาด้วยเจ้าค่ะ น้อมกราบขอบพระคุณองค์หลวงตาพ่อแม่ครูอาจารย์ ครูบาทั้งสาม แอดมินและคุณหญิงจำนงค์ศรี ที่ให้ธรรมะเด็ด ๆ โดนใจโยมตลอดมาเจ้าค่ะ หลวงตา : ไม่ว่าจะรู้เห็นสภาวธรรมอย่างไร ธรรมชาติของธาตรู้ตามธรรมชาติ เขาก็ได้แต่ทำหน้าที่รู้เท่านั้น จะไม่มีตัวตนของผู้ยึดถือ จึงไม่มีผู้ทุกข์ ผู้ถาม : เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ เกิดอะไร เห็นอะไร ก็สักแต่ว่ารู้ ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 18 มกราคม 2562 ---------------------------
