ผู้ถาม : หลวงตาคะ หลงเป็นหมาที่คอยคัดเลือกหมา จะคัดเอาแต่หมาดี หมาไม่ดีไม่เอา ... การเป็นหมาที่คอยคัดเลือกหมามันเหนื่อยจริงๆ ค่ะหลวงตา
แต่ “หมา” ยังไงก็เป็น “หมา”
“หมา” จะเพ่นพ่านไม่ได้ ถ้าไม่มี ที่ให้ “หมา” วิ่ง
มัวแต่หลงเป็น “หมา” เลยไม่เห็น “ความกว้างใหญ่ของพื้นที่” ที่เป็นพื้นให้ “หมา” วิ่ง
สำคัญผิดตัวก็ทุกข์ตายนะคะ
ขอกราบนอบน้อมต่อหลวงตาพ่อแม่ครูอาจารย์ด้วยเศียรเกล้าค่ะ
หลวงตา : จะต้องคืนธรรมชาติเขาไปหมด ดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ
แล้วยังจะมีความพยายามยึดถือ
อยากเอา อยากได้ อยากเป็น....... หรือ
อยากไม่ให้เป็น… ไปทำไม อีก
จะทุกข์จนตาย.... หรือ
ปล่อยวางหมด....
ไม่เอาอะไรเลย
ไม่ยึดถืออะไรเลย
ดับความอยากสนิทไม่มีส่วนเหลือ ย่อมปรินิพพาน (นิจฉาโต ปรินิพพุโตติ)
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 31 มกราคม 2562
