หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาครับ กระผมฝึกทำความเพียรอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะวันพฤหัสบดีที่ 3 ม.ค. 2562 ตั้งแต่เวลา 03.00-05.00 น. ฝึกสมถะสมาธิ (ดูลมหายใจพร้อมคำภาวนา) เมื่อเกิดปีติ (ขนลุก) จิตรวมเข้าสู่สภาวะความสงบเงียบสักระยะหนึ่ง จึงเข้าสู่วิปัสสนา สังเกตเห็นการผุดรู้เกิดสติ พิจารณาความสงบเงียบสงัดเป็นปรากฏการณ์ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นมาจาก "ความว่าง" ทั้งสิ้น

1.  ความสงบเงียบนั้น ๆ เกิดจากความว่าง และดับไปไม่หยุด
2.  รู้ว่าสมาธิปัญญาก็เกิดขึ้นจากความว่างเช่นกัน
3.  ผู้รู้และสติก็ผุดขึ้นมาจากความว่างเช่นกัน
4.  จิตตื่นไม่อาจกลับไปนอนหลับได้ จึงปฏิบัติกิจสวดมนต์เช้า ผู้รู้และสติเกิดขึ้น สังเกตเห็นจิตสังขารเอ่ยคำสวดมนต์นั้นผุดออกมาจากความว่าง
5.  สภาวะ "ความว่าง" ไม่อาจกำหนดขึ้นเอง ไม่อาจปรุงแต่งขึ้นได้
6.  จิตสังขารฝึกทำความเพียรอย่างต่อเนื่อง กายสังขารไม่ใช่ตัวตนของตน เป็นแค่เพียงสิ่งใดสิ่งหนึ่งเคลื่อนไหวและผุดขึ้นมาจากความว่าง
7.  จิตสังขารนี้จะขอฝึกความเพียรต่อไป ปล่อยวางทุกสิ่งแม้แต่ความว่าง ขอส่งการบ้านครับ

ศิษย์ขอรับคำอบรมสั่งสอนเพิ่มเติมจากหลวงตาครับ

หลวงตา : หยุด ก็ จบ

(หายเหนื่อย ไม่ทุกข์)

วาง ก็ ว่าง

(ไม่มีตัวตน ไม่ปรุงแต่ง ความทุกข์ ความเดือดร้อน หายไป)

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 2 มกราคม 2562