ผู้ถาม : กราบนมัสการองค์หลวงตาเจ้าค่ะ
ก่อนหน้านี้หนูทุกข์มากมายเหลือเกิน ทุกข์เพราะความอยากพ้นทุกข์ หนูอ่านข้อธรรมขององค์หลวงปู่เทสก์ บทที่แนบมานี้แล้วรู้สึกว่าแสนสาหัสจริง ๆ สำหรับหนูตอนนี้เจ้าค่ะ
แต่พอวันนี้หนูได้มีโอกาสมานั่งอ่านข้อธรรม ถึงใจที่สุดกับภาพธรรมภาพนี้จริง ๆ เจ้าค่ะ ก่อนหน้านี้ไม่รู้สึกอะไร แต่พอมานั่งตั้งใจอ่านจริง ๆ หนูกลับพบว่าธรรมบทนี้นี่คือ จบแล้วเจ้าค่ะ ที่สุดแล้ว สิ่งนี้ คือ หมดภาระทั้งมวลที่ต้องแบกหามจริง ๆ ใจรู้สึกโล่งไปเลยเจ้าค่ะ ไม่ใช่โล่งเป็นความไม่มีอะไรแบบความว่างเปล่าของธาตุอากาศหรือ ความสูญหาย แต่มันคือ ความเป็นอิสระจากภาระทั้งปวงที่แบกหามไว้ในใจ
สิ่งที่ประจักษ์แก่ใจหนูอีกอย่างหนึ่ง คือ พระธรรม หรือ ธรรมธาตุ ได้บรรจุอยู่ในทุกที่ ทุกอณูของธรรมชาติเลยเจ้าค่ะ เมื่อสิ้นความหลงแม้เพียงเพียงชั่วขณะก็ตาม ธรรมธาตุนั้นก็ไร้สิ่งขวางกั้น หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นความเหนือความพ้นไปจากความสุข พ้นไปจากทุกข์อย่างแท้จริง คืนกลับคุณสมบัติตามเดิมของเขาตามธรรมชาติ ซึ่งไม่ได้มีใครเป็นเจ้าของ
กราบขอบพระคุณองค์หลวงตาเจ้าค่ะ ที่เมตตาถ่ายทอดพระธรรมนี้ ออกไปสู่ใจของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากทุกข์ หนูไม่มีสิ่งใดจะทดแทนพระคุณได้หมดจริง ๆ เจ้าค่ะ นอกจากนับแต่นี้ต่อไปจงรู้ตื่นจากความโง่ !! ความหลงหลับไหลอันแสนยาวนานเสียที ! เจ้าค่ะ
ขอน้อมกราบแทบเท้าองค์หลวงตาเจ้าค่ะ
กราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ
ไม่มีทุกข์ใดจะแสนสาหัส เท่ากับ ใจยึดใจ ว่าใจเป็นตัวเป็นตนเลยเจ้าค่ะ องค์หลวงตา
ที่ผ่านมาพยายามไปช่วยให้มันไม่ทุกข์ แท้จริงใจที่มีตัวจิตตัวใจนั้นแหละ มันเป็นตัวทุกข์ เป็นตัวพาเวียนเกิดเวียนตายไม่จบสิ้น ใจเห็นใจ ใจรู้ใจ ใจไม่ใช่ใจ ก็ไม่มีสิ่งใดต้องพูดกันอีกต่อไป
ขอนอบน้อมในพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระอริยสงฆ์ องค์หลวงตาเจ้าค่ะ
กราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ
มันมีความปั่นป่วนขึ้นภายใน แต่ใจรู้เสียแล้ว แล้วก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า นี่แน่ะ… มารผู้ใจบาป บัดนี้เราได้รู้จักเจ้าแล้ว ทุกอย่างก็สงบลง
หลวงตา : สาธุ สาธุ สาธุ ไม่มีอะไรจะพูด จะบรรยายได้อีกแล้ว นอกจาก… สาธุ !!!
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2562
