ผู้ถาม : วันนี้เดินภาวนารอบวัด ไม่คิดอะไร มีสติคอยดูอาการกระเพื่อมของต่อมน้ำ ที่มีทั้งแบบหยาบและละเอียด ถ้าเป็นแบบหยาบก็ทันค่ะ แต่ถ้าเป็นแบบละเอียดก็ยังไม่ค่อยทัน แต่ก็ดีขึ้น คิดน้อยลงกว่าเดิมมาก ความยึดและความหลงก็สักแต่ว่ารู้ ไม่หลงไปเป็นมัน
ถ้าหลงไปเกาะไปยึด ก็นึกถึงเด็กแบเบาะว่าเด็กไม่เป็นแบบนี้ แล้วสิ่งถูกรู้เป็นอาการของใจ เกิดเองดับเอง แล้วใครรู้ ก็เรารู้ เราไม่มี พิจารณาแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ถูกมั้ยคะหลวงตา หลงก็ช่างมัน กลับมีสติรู้ตัวให้เร็ว ทำแบบนี้ถูกมั้ยคะหลวงตา
หลวงตา : เมื่อไม่หลงส่งจิตออกนอกแล้ว ให้ปล่อยวางผู้รู้ที่รู้อะไรทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แล้วเอามาพูด
พากษ์ ตรึก นึก คิด ปรุงแต่ง วิจารณ์ วิจัยอยู่ในใจทุกปัจจุบันขณะ รวมทั้งกิริยาจิตที่เริ่มต้นแสดงพฤติกรรมที่เจตนา จงใจ ตั้งใจ พยายามจะเข้าไปดูจิตในปัจจุบันขณะ
โดยปล่อยให้เขาเกิดเอง ดับเอง… เกิดเอง ดับเอง.........
ไม่มีผู้เสวย ไม่มีผู้ยึดถือ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2562
