ผู้ถาม : กราบขอโอกาสและกราบขอขมาเจ้าค่ะ เพื่อความกระจ่างหนูสงสัยว่า ที่หลวงตาเมตตาตอบมานี่คือ หมายถึงว่าที่เห็นและปฏิบัติคือถูกแล้ว แต่ที่หนูยังไม่เห็น คือ ไม่เห็นว่าในขณะที่ไปเห็นสังขาร ความคิดมันเกิดดับนั้น มันไม่ทันว่าตัวที่เห็น ตัวที่รู้และเข้าใจ ก็เป็นสังขารที่ต้องปล่อยวาง คือมันกลายเป็นหนูเห็น หนูรู้ หนูเข้าใจไป แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่หนู เพราะมันเป็นแค่สังขารปรุงแต่ง มันมีความรู้สึกว่าเป็นหนูเข้าไปปนในรู้รึเปล่าเจ้าคะ
หรือว่าหลวงตาหมายถึงว่า ไอ้ที่คิดว่าเห็นความคิดมันเกิดดับ ๆ ในความไม่มีอะไรจริง ๆ แล้วมันไม่ใช่เจ้าคะ
หลวงตา : ที่เห็นและปฏิบัติถูกแล้ว
แต่ที่หนูยังไม่เห็นคือ ไม่เห็นว่าในขณะที่ไปเห็นสังขาร ความคิดมันเกิดดับนั้น มันไม่ทันว่าตัวที่เห็น ตัวที่รู้และเข้าใจ ก็เป็นสังขารที่ต้องปล่อยวาง คือมันกลายเป็นหนูเห็น หนูรู้ หนูเข้าใจ ไป แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่หนู เพราะมันเป็นแค่สังขารปรุงแต่ง มันมีความรู้สึกว่าเป็นหนูเข้าไปปนในรู้
ผู้ถาม : อ๋อ เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ กราบขอบพระคุณหลวงตาที่เมตตาเจ้าค่ะ
ปุจฉาวิสัชชนาเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2563
